...ความรักเอย...

...ความรักเอย...
     ความรักคือแสงทองของอุษา
เมื่อนางฟ้าคลี่แพรใสในรุ่งสาง
คือผีเสื้อเวียนว่อนฟ้อนปีกบาง
คือนำค้างหยาดน้ำใสในยามเช้า
     ความรักคือสายตาคราสบซึ้ง
ปานประหนึ่งกามเทพเสพใจเหงา
ตกเป็นทาสเล่หาพามึนเมา
ให้ร้อนเร่าสุดถ่ายถอนศรอนงค์
     ความรักคือสีแดงแห่งกุหลาบ
กลิ่นกำซาบซึมใจจนใหลหลง
เหมือนสีแดงแห่งหัวใจให้พะวง
จะซื่อตรงอย่างนี้ไปกี่วัน
     ความรักคือกลิ่นไปใบไม้ผลิ
เหมือนมะลิยามค่ำคืนชื่นวสันต์
ความอบอวลชวนถวิลหอมกลิ่นจันทร์
ยามรับขวัญเจ้าสาวคราววิวาห

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

เงาเมฆ 3 เม.ย. 2547 21:03 น. - ID 50251

700

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/50251 ที่มา: - , เงาเมฆ

comments powered by Disqus

tiki

3 เมษายน 2547 21:42 น. - comment id 241033
```
:)
```

ผู้หญิงไร้เงา

3 เมษายน 2547 22:38 น. - comment id 241093

นี่นะหรือคือความรัก
ยากจะหักจิตใจไม่ใฝ่หา
อยากจะลืมเธอลงตรงเวลา
ไม่อยากจะห่วงหาเธอเหมือนเคย

ก็เพราะรักเธอนั่นหละทำไม่ได้
เพราะในใจมีให้ใจเปิดเผย
มีเธอนี้คนดีที่คุ้นเคย
และรักเธอมากเลยเฉลยความ

*-*แต่งได้ดีค่ะ ชอบจัง*-*