...ความรักเอย... ความรักคือแสงทองของอุษา เมื่อนางฟ้าคลี่แพรใสในรุ่งสาง คือผีเสื้อเวียนว่อนฟ้อนปีกบาง คือนำค้างหยาดน้ำใสในยามเช้า ความรักคือสายตาคราสบซึ้ง ปานประหนึ่งกามเทพเสพใจเหงา ตกเป็นทาสเล่หาพามึนเมา ให้ร้อนเร่าสุดถ่ายถอนศรอนงค์ ความรักคือสีแดงแห่งกุหลาบ กลิ่นกำซาบซึมใจจนใหลหลง เหมือนสีแดงแห่งหัวใจให้พะวง จะซื่อตรงอย่างนี้ไปกี่วัน ความรักคือกลิ่นไปใบไม้ผลิ เหมือนมะลิยามค่ำคืนชื่นวสันต์ ความอบอวลชวนถวิลหอมกลิ่นจันทร์ ยามรับขวัญเจ้าสาวคราววิวาห
3 เมษายน 2547 21:42 น. - comment id 241033
:)
3 เมษายน 2547 22:38 น. - comment id 241093
นี่นะหรือคือความรัก ยากจะหักจิตใจไม่ใฝ่หา อยากจะลืมเธอลงตรงเวลา ไม่อยากจะห่วงหาเธอเหมือนเคย ก็เพราะรักเธอนั่นหละทำไม่ได้ เพราะในใจมีให้ใจเปิดเผย มีเธอนี้คนดีที่คุ้นเคย และรักเธอมากเลยเฉลยความ *-*แต่งได้ดีค่ะ ชอบจัง*-*
4 เมษายน 2547 16:48 น. - comment id 241321
โอ...เพราะค่ะ