...ความรักเอย...

เงาเมฆ

...ความรักเอย...
     ความรักคือแสงทองของอุษา
เมื่อนางฟ้าคลี่แพรใสในรุ่งสาง
คือผีเสื้อเวียนว่อนฟ้อนปีกบาง
คือนำค้างหยาดน้ำใสในยามเช้า
     ความรักคือสายตาคราสบซึ้ง
ปานประหนึ่งกามเทพเสพใจเหงา
ตกเป็นทาสเล่หาพามึนเมา
ให้ร้อนเร่าสุดถ่ายถอนศรอนงค์
     ความรักคือสีแดงแห่งกุหลาบ
กลิ่นกำซาบซึมใจจนใหลหลง
เหมือนสีแดงแห่งหัวใจให้พะวง
จะซื่อตรงอย่างนี้ไปกี่วัน
     ความรักคือกลิ่นไปใบไม้ผลิ
เหมือนมะลิยามค่ำคืนชื่นวสันต์
ความอบอวลชวนถวิลหอมกลิ่นจันทร์
ยามรับขวัญเจ้าสาวคราววิวาห				
comments powered by Disqus
  • tiki

    3 เมษายน 2547 21:42 น. - comment id 241033

    :)
  • ผู้หญิงไร้เงา

    3 เมษายน 2547 22:38 น. - comment id 241093

    นี่นะหรือคือความรัก
    ยากจะหักจิตใจไม่ใฝ่หา
    อยากจะลืมเธอลงตรงเวลา
    ไม่อยากจะห่วงหาเธอเหมือนเคย
    
    ก็เพราะรักเธอนั่นหละทำไม่ได้
    เพราะในใจมีให้ใจเปิดเผย
    มีเธอนี้คนดีที่คุ้นเคย
    และรักเธอมากเลยเฉลยความ
    
    *-*แต่งได้ดีค่ะ ชอบจัง*-*
  • **พาฝัน**

    4 เมษายน 2547 16:48 น. - comment id 241321

    โอ...เพราะค่ะ
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน