สิ่งที่ชั้นรู้ตอนนี้.....มีเพียงเหงา เหงา....กับคำเดิมที่ว่า...ไม่มีเราอยู่เสมอ... มองไปทางไหนก้อ...ไม่เห็นแม้เงาเทอ ไม่มีเทอ....อยู่ข้างๆมานานปี ในวันนี้...เทอกลับมาหาฉัน แต่ความจริงตัวเทอไม่ได้กลับมาหากัน.... มาเพียงเพื่อสะสางความสัมพันธ์ ด้วยคำพูด...ที่...ทำร้ายฉัน...กันมากไป ฉันรู้ดี....ว่าตัวเทอ...ไม่รักฉัน แค่อย่าทำร้ายกัน......จะได้ไหม อย่าพูดคำที่มัน....ทำร้ายใจ หากพูดไป...ฉันคงเจ็บ....เกินจะทน
2 เมษายน 2547 14:14 น. - comment id 240274
ก็อาจจะเพราะกลอนแถวนี้เค้าแรงๆกันไม่ค่อยฝันมังคะ เขียนได้ดีนะคะ
2 เมษายน 2547 14:51 น. - comment id 240300
เศร้าจริงด้วย โอ๋ๆ อย่าเศร้าน๊า เนี่ยมีช็อกแล็ตทั้งคน มาทักทายและแอบอ่านกลอนเพราะๆค่า
2 เมษายน 2547 16:10 น. - comment id 240324
เอามีดมาค่ะ ^__^
2 เมษายน 2547 16:32 น. - comment id 240332
โอ๋.ๆ...ฝันมาอยู่เป็นเพื่อนแล้วเลิกเหงานะค๊า..?? ^____________^
2 เมษายน 2547 18:46 น. - comment id 240456
มาเศร้าด้วยคนน้าาาาาาาา
2 เมษายน 2547 21:52 น. - comment id 240501
ความเจ็บปวดรวดร้าวเข้าในจิต อาจเป็นพิษกับใครได้สักหน ก่อนจะพูดขอให้ทุกทุกคน จงคิดค้นสรรทำแต่คำดี จริงนะคำพูดบางคำทำให้เรามีกำลังใจ แต่บางคำทำให้เราเศร้าใจ แต่อย่าไป สนใจแค่คำพูดเพียงคำเดียวนะเราเป็น เพื่อนกันมาตั้งหลายปีมาเสียเพื่อนเพราะ คำ ๆ เดียวมันไม่คุ้มเลยนะ สู้ต่ออย่าท้อแท้นะ
2 เมษายน 2547 22:35 น. - comment id 240524
อย่าได้เอ่ยสักคำกระหน่ำจิต หากจะคิดจากไปไกลจากฉัน ก็ขอเธอช่วยห่างไกลไปจากกัน โดยไม่ต้องเอ่ยคำไหนนั้นให้ฉันเลย *-*แวะมาทักทายค่ะ*-*