แม้ร้อยวันจำจาก พรากที่รัก วันเวียนปักรักรอยคอยอาศัย หมดไปแล้วหมดรักสลักใจ ได้ให้ไปไม่เหลือหมด ให้จดจำ
1 เมษายน 2547 21:46 น. - comment id 239930
แม้ร้อยวันจากไกลใจเรานั้น สุดแสนบั่นทอดจิตมิพิสมัย ต้องจำพรากจากไกลให้จากไป สุดแสนช้ำกับหทัยในทุกวัน *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
4 เมษายน 2547 18:34 น. - comment id 241375
เพียงหนึ่งวินาทีที่พรากจาก... เหมือนความรักสูญหายไปเป็นหมื่น... นั่งนับวันเวลาทุกวันคืน... อยากจะยืนเคียงข้างไม่ห่างไกล...