ห้องเรียนรกร้าง...ไร้เสียงหัวเราะอย่างเริงร่า ปาดน้ำตาต้องจากกันจริงๆใช่ไหม มิตรภาพดีๆจะอยู่ตรงนี้..ที่นี่ตลอดไป จดจำไว้ในใจยังไงเรายังเป็นเพื่อนกัน โดนเหยียดหยามมาหลายหน เขาว่าพวกเราไช่คนเด็กมีปัญหาทั้งนั้น โต้กลับไปเราก็มีหัวใจเหมือนกัน สิ่งที่ทุกคนมองไม่เห็นมัน..ความผูกพันที่เรามี โดนเปรียบเทียบกับห้องดีเด่นแต่เรายังสู้ เราได้เรียนรู้ประสบการณ์ล้ำค่าจากตรงนี้ ไขว่คว้ารางวัลความภาคภูมิใจกลับคืนมา..ที่เคยมี พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นสักทีว่าที่คนโดนกล่าวหาแบบนี้..ทำตัวดีๆก็เป็น จะบันทึกทุกเสียงหัวเราะ..แล้วก้าวไปข้างหน้า ถึงแม้เขาจะว่ากันยังไง..ไม่สนก็ในเมื่อเขาไม่เห็น ไม่มีใครรู้ตัวตนจริงๆที่พวกเราต่างเป็น น้าตาเย็นๆก็อบอุ่นเพราะคำว่ามิตรภาพระหว่างเรายังอยู่ในใจ บันทึกทุกเสียงหัวเราะน้ำตาและความทรงจำดี ก้าวคว้าฝัน....อย่าให้เขาดูถูกเราอีกนะ..เพื่อนๆ
1 เมษายน 2547 00:34 น. - comment id 239541
จะเก็บความทรงจำอันล้ำค่า ไว้ให้อยู่ในสายตาของตัวฉัน จะเก็บเสียงหัวเราะเสนาะนั้น ไว้ให้อยู่คู่ฉันทุกวันเวลา *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
1 เมษายน 2547 00:41 น. - comment id 239546
พี่ตูนมาคนแรกเลยปลื้มจัง.....ขอบคุณมากๆนะคะ
1 เมษายน 2547 00:52 น. - comment id 239554
อิอิเหมือนกันเลย ชีวิตในห้องเรียนก็งี้แหล่ะ เราอยู่ห้องสองแต่เพื่อนในห้องน่าจะแย่กว่าห้องของคุณช็อกโกแล็ตอีก วันนี้รับใบรับรองคงจะเศร้าน่าดูเลยนะ เราก็เป็น ต้องจากเพื่อนที่คบกันมาน่ะ มันเศร้าT_T นักสู้ม.3
1 เมษายน 2547 00:53 น. - comment id 239556
อ้อ ลืมบอกว่าแต่งได้ซึ้งมากครับ แวะมาทักทาย
1 เมษายน 2547 00:54 น. - comment id 239557
ตอบทันเวลาค่า เหอๆ.....เนอะๆ เศร้าจริงๆ...แต่ก็ต้องไปตามทางของตัวเองอยู่ดีน่ะแหละ ช็อกก็รับใบรับรองพร้อมน้ำตา(ข้างในใจ).....ขอบคุณมากค่าที่แวะมา..
1 เมษายน 2547 01:12 น. - comment id 239561
ครับ เช่นกันครับ มันเป็นสัจธรรมของโลกที่ว่ามีพบย่อมมีจาก มีพรากย่อมมีเจอ แวะมาอีกรอบครับ....
1 เมษายน 2547 01:17 น. - comment id 239566
เพราะอีกแล้ว พี่นางฟ้าคิดถึงเพื่อนอีกแล้วค่ะ นอนหลับฝันดีนะจ้ะ แล้วจะมาอ่านอีก ชอบค่ะชอบ
1 เมษายน 2547 01:44 น. - comment id 239578
..กลอนเพราะมากค่ะ.. ..ชอบมากเร้ย..โดนจาย..ย ..มิตรภาพระหว่างเพื่อน ไม่เคยละเลือนไปไหน ยังจดจำทุกสิ่งไว้ในใจ ไม่ว่าจะเกิดอะไรเพื่อนไม่มีวันลืมกัน.. ..จิงไหมคะ..
1 เมษายน 2547 02:04 น. - comment id 239584
..ห้องเรียน ..อาจว่างเปล่า..วันนี้.. อยากให้ ..คนดี ..รับรู้ ..ความผูกพัน... ..หัวเราะ ..ร้องไห้ ..ด้วยกัน... ..สัญญา..อีกครั้ง ..จะก้าว..ตามฝัน ..อย่างตั้งใจ.. ..จะคิดถึง ..ครั้งหนึ่ง..ที่โรงอาหาร... สั่ง..บะหมี่..สามชาม.. แบ่งกันทาน ..แชร์กันจ่าย.. หัวเราะน้ำตาไหล . ไม่รู้ใคร ..แอบใส่พริก.. ฮือๆๆ... (..แบบ..พี่เรน..ถูกแกล้ง...บ๊อย..บ่อย ).. ..พี่เรน ..แวะมา..แจม..นะคะ...
1 เมษายน 2547 10:33 น. - comment id 239629
ไม่ลืมๆๆ เนอะ
1 เมษายน 2547 10:44 น. - comment id 239639
อ่านกลอนของช็อกแล้ว ปลาวาฬอยากร้องไห้ คิดถึงเพื่อนๆมากมาย มาทักทายนะคะ
1 เมษายน 2547 12:19 น. - comment id 239655
*************************************** เพื่อน เป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตคนเรา หนึ่ง คิดว่างั้นนะ ^_____^ ************************************************
1 เมษายน 2547 13:07 น. - comment id 239672
ซึ้งงงงงง...งามมากครับ *-* น่ารักที่สุด...*-*
1 เมษายน 2547 13:55 น. - comment id 239702
โอ..ซึ้งมากคับ มิตรภาพมีพลังจัง.. ชอบมากๆคับ..พี่แพ็คขอเก็บนะ..^_^
1 เมษายน 2547 14:06 น. - comment id 239705
โหย...ซึ้งจัดเลยอ้ะ นัส ...ง่า...เอาน่า ยังไงก้อยังเปนเพื่อนกันได้อยู่ดีอ่ะเน้ออ...^________^ โ
1 เมษายน 2547 14:53 น. - comment id 239733
***คนเยอะจังเลย อึ้งค่ะอึ้ง!!*** เด็กบางขุนเทียน........แน้!!แวะมาตอบต่อให้ช้อกโกแล็ตอีก ขอบคุณมากค่ะ ช่ายๆมันคือสัจจธรรมที่น่าเศร้า น่าเศร้าจริงๆค่ะ พี่นางฟ้าซาตาน...........ขอบคุณค่าพี่นางฟ้า เพื่อนคือคนสำคัญของช็อกเลยล่ะค่ะ ดีใจที่พี่นางฟ้าชอบ เมื่อคืนฝันดีแล้วค่า อิๆ ขอบคุณค่า ทะเลหวั่น........ช่ายค่ะ จริงทีสุด อือ เรื่องมันน่าเศร้าแต่ก็อบอุ่นนะ ขอบคุณมากค่ะ พี่เรน........ขอบคุณมากๆเลยค่ะพี่เรน...ใครแกล้วพี่เรนกันนี่(แกล้งเพราะรักน้อ!! อิๆ) กลอนพี่เรนเพราะมากเลยค่ะ ขอบคุณค่า ตฤณ......ค่ะ ไม่ลืมเลย จะไม่ลืม...ขอบคุณมากนะคะ ปลาวาฬสีน้ำเงิน........ขอบคุณมากน๊า ปลาวาฬจังอุตส่าห์เข้ามาอ่านกลอนแล้วซึ้งตาม ขอบคุณจ้า หนึ่งนะ.......เพื่อน...คือคนสำคัญและกำลังใจของช็อกค่ะ เห็นด้วยกับพี่หนึ่ง...ขอบคุณมากนะคะ พี่พู่กันของหูกวาง.......ขอบคุณพี่พู่มากๆค่ะที่แวะมาซึ้งด้วยกันกับช็อกแล็ต มิตรภาพมองเห็นได้..แต่มองไม่เห็น สวยงามเสมอค่ะ เหอๆ ขอบคุณมากค่ะ รักคุณครับ.........ขอบคุณมากค่าพี่แพ็คที่เข้าม แน่นอนค่ะมีพลังมากๆเสมอ...ดีใจที่ชอบนะคะ ขอบคุณค่า พาฝัน.....ช่ายเลย ยังไงก็เป็นเพื่อนแต่ก็ยังคิดถึงวันเก่าๆ อยู่ดี แต่พวกเราก็เอามันเก็บไว้ที่นี่ ในนี้ตลอดไป เหอๆ ขอบคุณมากน๊าพาฝัน
1 เมษายน 2547 19:02 น. - comment id 239859
มาดูแฟนคลับเพียบค่ะ ห้องเรียนที่เต็ม อิอิ
1 เมษายน 2547 19:58 น. - comment id 239880
เพราะมากๆเลยค่ะ
1 เมษายน 2547 23:31 น. - comment id 240029
พี่ทิกิ......ขอบคุณที่เข้ามานะคะ ช็อกโกไม่ค่อยเข้าไปเยี่ยมเลย..ห้องเรียนของช็อกแล็ตเต็มไปด้วยความทรงจำดีๆเสมอค่ะ maya......ขอบคุณที่เข้ามาทักทายกันนะคะ....^o^