ชินชาไปหรือยังละเจ้าความรู้สึก ในห้วงลึกยังพอมีเนื้อหัวใจอยู่อีกไหม เจ็บจนชา ล้าจนชิน ระรินใจ แล้วเมื่อไร จะคงไว้ ซึ่งรักจริง จรดปากกาก็ว่าไปตามความคิด หากยึดติดกับรักเก่า เศร้าใจหญิง รักก็ยาก เลิกก็ยาก ลำบากจริง สิ่งใดเล่าจะเป็นเหตุบอกสัญญาณ ผู้ชายคนนั้นอาจดีพร้อมไม่ลวงหลอก ผู้ชายคนโน้นไม่กลับกลอกป้อคำหวาน ผู้ชายคนนี้แสนภักดีรักยาวนาน สิ่งใดเล่าจะแจ้งการณ์..แถลงรัก.. จะเข้าถึงใจภายในใครคนนั้น ก็ต้องลองคบหากันให้ประจักษ์ ว่าชายไหนรักจริงจึงแจ้งรัก หากแต่หักจริงจังเพียงช่วงคืน.... ผันแปรกันได้นะเจ้าหัวใจ สมการตัวไหนจะตามทันไม่ทนฝืน ทั้งที่เป็นตัวแปรอิสระยังต้องกล้ำกลืน ผกผันกันดาดดื่น รื้อฟื้นความทรงจำ... ยังพอมีเนื้อหัวใจอยู่บ้าง.. แม้จะเป็นเยื่อบาง บาง สีแดงกล่ำ ถ้าเจ็บครั้งนี้แล้ว เจ้าหัวใจยังไม่หลาบจำ ยินดีจะเติมรีฟิลซ้ำ ให้หัวใจเจ้ากรรม ..หายดี.. ก็แปลกดีนะคนเรา... เจ็บก็จำ พอนานเข้า ก็ล้นปรี่ แล้วค่อยว่ากันใหม่เรื่องความรักอีกสักที แม้จะเจ็บช้ำซ้ำหนนี้ ไม่ทันข้ามปีก็ลืม..
31 มีนาคม 2547 18:48 น. - comment id 239320
...ก็เพราะว่าหัวใจรักไม่จริง พอถูกทิ้งอกหักให้รักขม วานนี้รักวันนี้ลืมไม่ตรอมตรม พรุ่งนี้คงรักได้ใหม่..ใจไม่จำ... ***---*** ยังงี้ ยังจะเรียกว่ารักเหรอ ไม่น่านะ...อิอิอิt>
31 มีนาคม 2547 20:42 น. - comment id 239372
ฉันเป็นผู้หญิงที่ลืมยาก ไม่เคยลืมความลำบากคราอกหัก จึงเก็บใจพักไว้ไม่คิดรัก กลัวเจ็บหนักกับคำรักที่ล่อลวง *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*