จันทร์ถึงศุกร์ สองเราขลุก อยู่ในห้อง ต่างจ้องมอง พูดจาหวาน ผ่านริมหู นอนเคียงข้าง พร่ำสอน ให้น้องรู้ เราต่างอยู่ คู่เคียงกัน ในยาฮู มีสิ่งใด ที่ไม่รู้ ได้เรียนถาม ทุกโมงยาม ไม่เคยเบื่อ เลยยอดชู้ พี่พายุ คนดี นั้นเป็นครู สอนให้รู้ ด้วยเรื่องราว อันมากมาย บางครั้งเผลอ ส่งจุ๊บไป ให้พี่ท่าน บางครั้งฝัน ว่าได้กอด อุ้ย..ใจหาย เออ..แค่ฝัน อยากเป็นจริง ทำอย่างไร นั่น..พี่ชาย นั่งยิ้ม ชั่งพิมพ์ใจ สองเราคุย ผ่านยาฮู ด้วยความสุข ไม่อยากลุก ไปไหนเลย น๊ะ...ใช่ไหม พี่พายุจ๋า....นั่นคือคำ ที่เอ่ยไป บอกเขาได้ ทุกๆ วัน ไม่เบื่อเลย
30 มีนาคม 2547 10:23 น. - comment id 238540
คำกลอนที่ออกมาจากใจให้ความรู้สึกที่ดี ยินดีที่ได้เป็นครูผู้สอนผ่านภาคทฤษฏีก่อน แล้วจึงค่อยนำไปปฏิบัติน้ะคนดี
30 มีนาคม 2547 10:41 น. - comment id 238548
กลอนเพราะ มากค่ะ น่ารักดิ ชอบๆๆ แวะ มาชม ค่ะ
30 มีนาคม 2547 11:11 น. - comment id 238559
55555... น่ารักดีจัง...ทั้งคู่เลย... ***---*** ทั้งคุณครูและนักเรียน...ระวังมดกัดนะคะ... น้ำตาลหล่นเกลื่อนห้องเลย...
30 มีนาคม 2547 15:47 น. - comment id 238710
เสาร์,อาทิตย์ว่างดิ ใช่ป่าว วะฮะๆๆๆเราเริ่มมีหวังแล้ว ***แทรกเลยดีมั้ยเนี๊ยะ
30 มีนาคม 2547 20:39 น. - comment id 238841
ไม่มีเบื่อเมื่อฟังคำกล่าวขาน เป็นตำนานความรักที่สดใส แสนจะสุขเมื่อได้อ่านชื่นฤทัย ก็คุณนั้นช่างสดใสในใจจริง *-*ขอให้มีความสุขมากๆๆๆๆๆนะค่ะ กลอนน่ารักเสมอค่ะ*-*