อวสารหงษ์ทองแม่น้องรัก

พิราบสีขาว

โผผินบินเหนือฟ้า ปักษาน้อย              ปีกเจ้าคอยกลางร่อนยามลมไหว
ปักษานกนั้นเจ้าช่างได้ใจ                    บินหลงพงไพรไปไม่กลับมา
เสียงเพียกเสียงพร่ำลำนำไพร             เสียงอะไรเสียงนั้นดังแว่วมา
นกน้อยไม่รู้ ภาษีภาษา                         ถูกศรตราปักอกให้ตกใจ
โอ้ละหนอเจ้านางนกปักษี                     ใจพี่นี้แทบขาดสะบั้นไป
เห็นเช่นนี้ ตัวพี่นี้น้ำไหล                       ด้วยพรานใหญ่พรากเจ้าไกลจากใจพี่ 
บินเถิดบินเจ้าบินสู่สวรรค์                   ตัวพี่พรัน ต้องตรอมทุกข์ทวี
จากกันไปในภพชาติครานี้                    อีกกี่ชาติขวบปีจึงได้เจอ
ขอพรองค์พรหมช่วยดลให้                 ให้เจ้าได้เป็นหงษ์ทอง ด้วยนะเออ
เกิดชาติใหม่ต่อไปคงได้เจอ                 นกที่เสมอเทียมครุฑ สุดสง่า
รอชาติหน้าชาติไหนจงจำไว้                  เมื่อเจ้าได้เป็นหงษ์โปรดกลับมา
มารับพี่ไปอยู่ด้วยนะแก้วตา                  สู่สวรรค์อินทราของพระพรหม
                                  (ความเดิมตอนที่แล้ว)
................................................................................................................
                               อวสารหงษ์ทองแม่น้องรัก
                                        
กาลเวลาผ่านไปให้เร็วนัก                      ฟ้ารุ่งทอจักรประภัสสร
ให้ชีวิตทำกินใหม่ไม่หลับนอน                 แสงอ่อนอ่อนยามเช้าช่วยแต้มเติม
ชาตินี้ชาติใหม่แล้วคงจำได้                    กลอนช่วยบอกต่อไปจากตอนเดิม
หวังว่าผู้อ่านคงได้เคลอเคริ้ม                 อาจช่วยเสริมติชมหลังจบกลอน
คำอธิฐานสำคัญได้เป็นจริง                   อันสิ่งนกหวังกลับได้ดั่งสมใจ
นกนางน้องรักที่จากไป                        เกิดชาติใหม่จึงได้เป็นหงษ์ทอง  
แต่พรหมินทร์ทำสิ่งที่ชอบแกล้ง             ให้ข้าเป็นนกแร้ง ที่หม่นหมอง
เห็นหงษ์เจ้าโผบินน้ำตานอง                   นี่คือน้องของข้า หน้าไม่อาย
กลืนกร้ำน้ำตาด้วยอาพับ                      นี่ความคือตกอับ ให้กลับกราย
หงษ์สูงค่าเกินกว่าจะบรรยาย                แค่ได้ชายตามอง ยามต้องใจ
บินลาลับจากไปใจอับเฉา                     นี่หรือเจ้าหงษ์ทองน้องลืมพี่
นกแร้งกลืนกร้ำน้ำตาทวี                      จงไปดีเถิดหนานางฟ้าหงษ์ทอง
................................................................................................