...จะน้อยใจ..หรือเสียใจดี สิปราง -*-*-*-*-*-*- กลัวเขาเสียใจ... กับการกดรับสายโทรศัพท์ของฉัน ก็เลยกดทิ้งเหมือนไม่ได้ยินเสียงมัน แล้วรู้มั๊ยคนที่รอสายนั้น..รู้สึกยังไง อย่างน้อยก็น่าจะโทรกลับหาฉัน หรือเวลานั้นแม้แต่โทรกลับก็หาไม่ได้ คนที่รอโทรศัพท์ก็คิดไปต่าง ๆ นา ๆ มากมาย ไม่อยากคิดอะไร..แต่ก็ปล่อยวางไม่ได้สักที กลัวทำไมกับการเสียใจ ตฤณ *-*-*-*-*-*-* กลัวทำไมกับการเสียใจ.. กล้าทำก็ต้องกล้าชดใช้กับความเสียหายเหล่านั้น มัวแต่หนีปัญหาก็เข้าหน้าเขาไม่ติด..ปรับความเข้าใจกัน คิดแต่ห่วงคนทางนี้ .. แล้วแต่คนทางนั้น .. ได้อย่างไร อย่ามัวแต่คิดเอาเอง.. หากมัวแต่เกรงว่าเขาจะเข้าใจบ้างไหม ประโยคคำพูดแค่ไม่กี่คำมีอะไรก็เอ่ยไป ไม่ใช่อยากจะพูดสิบคำแต่ขยับปากได้แค่คำเดียว..
24 มีนาคม 2547 16:46 น. - comment id 236262
ทำไมต้องเมินหน้าหนี หรือจะหลีกหลี้ไม่ยอมพบหน้า แล้วบ่อยให้ความเข้าใจผิดมาบอกลา และสิ่งที่ตามมาคือปัญหาของหัวใจ *-*กลอนแต่งได้ดีทั้งคู่ค่ะ*-*
24 มีนาคม 2547 16:55 น. - comment id 236267
***ยินดีค่ะ ที่ได้ต่อกลอนกัน ก็คนพูดน้อยพูดค่อย ๆ พูดไม่ออก ดูท่าทางเธอบอกว่าตอนนี้อารมณ์เสีย ไม่กล้าพูดไม่กล้าเอ่ยไม่กล้าเคลียร์ ไม่อยากก้าวก่ายไม่อยากเคลียร์ให้เพลียใจ
24 มีนาคม 2547 20:46 น. - comment id 236364
อ่านแล้วซึมค่ะ ลูกเป็ดเป็นอย่างนี้เลย แต่ ลูกเป็ดเป็นคนโทรไป แล้วโดนกดตัดน่ะค่ะ เลยได้แต่ทำใจ ว่าคงไม่อยากคุยกับลูกเป็ด เฮ้อ ๆๆ ซึมๆๆ