ถนนสายนี้ช่างดูเงียบเหงา

ฉันเอง

ถนนสายนี้ช่างดูเงียบเหงาเหลือเกิน
ในวันที่ฉันไม่มีใครเลยในวันนั้น
ฉันเดินตามถนนไปอย่างหมองเศร้า
ทำไมมันถึงได้โดดเดี่ยวอ้างว้างหนักหนา
คิดถึงคนอื่นเขาอยู่กันพร้อมหน้า
แล้วฉันหละมีใครอยู่เคียงข้าง
ในตอนนั้นฉันไม่เคยคิดว่าจะมีใครมาชอบฉัน
เพราะว่าฉันไม่ใช่คนสวยคนรวย
ฉันเคยนั่งร้องไห้คนเดียวหลายครั้ง
ญาติพี่น้องที่ไหนก็ไม่มีกับเขา
วันนึงฉันแทบจะไม่ค่อยได้คุยกับใคร
ฉันเก็บตัวและชอบอ่านหนังสือ
จนกระทั่งวันนึงชีวิตของฉันก็เปลี่ยนแปลง
โดยที่ไม่รู้ตัวฉันกลายเป็นคนที่มีคนสนใจ
มากมายฉันถามตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น
ใครๆก็ต่างอยากจะรู้จักฉันพูดคุยกับฉัน
ฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเองแต่มันเป็นจริง
อาจจะเป็นเพราะว่าฉันเริ่มเปิดตัวเอง
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ฉันปิดกลั้นตัวเอง
มีเหตุการณ์หลายอย่างผ่านเข้ามา
ในช่วงนั้นเป็นช่วงที่ฉันกำลังดวงขึ้น
ฉันได้รู้จักบุคคลสำคัญหลายคน
ฉันได้มีโอกาสรู้เรื่องที่ไม่น่าเชื่อ
ฉันได้รู้จักนิสัยของคนมากขึ้น
เพื่อนในตอนนั้นไม่ใช่เพื่อนในเนท
มีตั้งแต่อายุ 25 ถึง 75 มาจีบฉัน
ฉันนึกในใจมันเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน
แล้ววันนึงฉันก็ไปเจอกราฟชีวิตของฉัน
ที่ฉันทำไว้ก่อนหน้านั้นนานแล้ว
ฉันไม่ได้เชื่องมงายอะไรหรอกนะ
แต่ตอนนั้นฉันศึกษามันอยู่ระยะนึง
ตอนนั้นฉันมีความรู้สึกว่าฉันมีความสุข
ฉันเหมือนนกที่หลุดออกมาจากกรง
และฉันก็มีความเชื่อมั่นมากกว่าเก่า
แต่ในตอนนี้ฉันได้รู้นิสัยและสันดาน
ของคนหลายคนที่ฉันรู้จัก
ฉันเริ่มปลีกตัวกลับมาอยู่ในรังของตัวเอง
ฉันเริ่มสนใจคอมพิวเตอร์ทั้งที่ไม่เคยใช้
และฉันก็หัดใช้เองจนพอที่จะใช้ได้
และฉันก็มีโลกใบใหม่ของฉันขึ้นมาอีก
และในโลกไซเอร์นี้ทำให้ฉันได้รู้จัก
คนที่ฉันรักมากและคนที่รักฉัน
หลายอย่างเปลี่ยนแปลงไปจากชีวิต
และในตอนนี้ฉันก็ได้คนที่เป็นตัวจริงแล้ว
ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนฉันไม่ได้รักเขาเลย
แต่ในตอนนี้ฉันเริ่มรักเขาแล้ว
ฉันกล้าที่จะบอกว่ารักและคิดถึงเขา
ได้อย่างที่ไม่เคยบอกกับเขาเลย
และฉันก็ไม่ได้ฝืนใจด้วย ถึงแม้ว่าจะมีเงาของเขาจางๆอยู่ในหัวใจ