----*-.-*-.-*-..-*-.-*-.-*-.----

ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

มีนิทานมาเล่าให้ฟังอีแล้วค่ะ.....เป็นนิทานรักเศร้าๆ เขียนไว้นานแล้ว
ไม่มีโอกาสได้เอามาโพสท์สักที...........
วันที่นกพร้อมจะบิน
คงลืมแล้วต้นไม่ใหญ่ที่เคยเป็นถิ่นให้อาศัย
ลืมว่าใครเคยโอบกิ่งกว้างปกป้องจากพายุอ้างว้างที่พัดไกว
เป็นแหล่งหลบภัยด้วยกลัวเจ้านกจะบินต่อกลางพายุฝนไม่ไหว...ลำพัง
ต้นไม้ใหญ่ผูกพันด้วยหัวใจ
นกเห็นต้นไม่เป็นเพียงที่หลบภัยชั่วคราครั้ง 
ทุกวันคืนที่ดูแล ผูกพันเป็นรักแท้จริงจัง
รากความรักได้ถูกฝังไปทั่วทั้งจิตใจ
แต่นก...ก็ยังคงเป็นนกของท้องฟ้า
ธรรมชาติของมันคือการกรีดปีกงามสง่า บนผืนฟ้ากว้างใหญ่
จึงยอมให้เธอโบยบินไปตามฝัน เพราะที่นั่นเธอจะสวยตลอดไป 
มากกว่าการเป็นนกบาดเจ็บไม่มีที่ไป บนต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง
ฉันไม่ต่างจากต้นไม้ใหญ่ที่ผูกพัน
ที่มีชีวิตเพียงวันต่อวัน เพื่อฝัน แต่ไม่เคยไปถึง
อยากสูงอย่างฟ้า..เพื่อจะมีค่าให้เธอบินมาหา สักครั้งหนึ่ง
ไม่ใช่ได้เพียงมองแต่เอื้อมไม่ถึง.....
มีรักไว้เพียงหยั่งรากลึกซึ้ง และเจ็บ ลำ พัง
วันนี้....คุณเป็นต้นไม้ใหญ่....หรือ .... นกบาดเจ็บ คะ