ถึงตัวไกลแค่ไหนขอให้จิต หวนมาคิดถึงกันบ้างเถิดหนา อย่างน้อยก่อนนอนหรือตีห้า ก่อนลืมตาคิดหาใครสักคน หนึ่งคนนั้นแม่ท่านที่ใกล้ชิด สองตามติดพ่อเราเฝ้ารักษา ส่วนที่สามคือหวานใจนะกานดา อย่าลืมนะอย่าลืมคิดถึงกัน ความคิดถึงเป็นส่วนหนึ่งของความคิด เกิดจากจิตที่คิดเสน่หา ทำให้คิดถึงเธอทุกเวลา ด้วยอำนาจบุพพาหรืออย่างไร ไม่เป็นไรปล่อยใจให้มันคิด ถึงรีหมีดความคิดก็จางหาย แต่ยิ่งคิดทำจิตให้วุ่นวาย พอมีใครแก้ได้บ้างไหมเอย
17 มีนาคม 2547 22:49 น. - comment id 232565
คึดถึงคนที่แคร์ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- -
18 มีนาคม 2547 00:51 น. - comment id 232618
.....อ๋อพอมี ..ช่างทีวีจะมาช่วย ....กลัวจะม้วย..ด้วยจิตใจ ..รีบบอกเขา ....กลืนกินยา ตาปู..ดูจะเบา ...พ่อแม่เศร้า แฟนสุดสวย..ซบซมซาน
18 มีนาคม 2547 01:04 น. - comment id 232623
คิดถึงใครขอให้คนนั้นรู้สักทีเถิด
18 มีนาคม 2547 12:55 น. - comment id 232813
มาทักทายค่ะ... เปงกำลังใจให้ค่ะ... - - กลอนเพราะนะคะ - -
18 มีนาคม 2547 14:04 น. - comment id 232858
โบราณว่า อยู่คนเดียว ให้ระวังความคิด อยู๋ระหว่างมิตรให้ระวังวาจา....อิอิ ถ้าคิดมาก ๆ ก็ต้องกินยา...สงบสติอารมณ์ อย่าไปตั้งใจคิดอะไรมากเลย จิตของเราไวกว่าแสงไว้กว่าคอมพิวเตอร์ ขณะพิมพ์อยู่นี้คิดถึงอเมริกาก็ไปถึงแล้ว อิอิ ฉะนั้น ถ้าคิดมาก ๆ ก็ต้องต้องถือถุงเดินเก็บของไปตามถนน อิอิอิอิ
18 มีนาคม 2547 18:21 น. - comment id 233010
คิดถึง..คิดถึง...คิดถึง... O____O
21 มีนาคม 2547 14:57 น. - comment id 234278
ความคิดถึงมีให้ได้เสมอ เพราะเธอคือเพื่อนเกลอสำหรับฉัน แม้ห่างหายเพียงใดใจผูกพัน และรู้ไหมทุกวันฉันคิดถึงเธอ *-*คิดถึงเสมอจ๊ะ แหมเพื่อนทั้งคนลืมได้ไงหละ จริงเปล่า*-*