นางแก้ว

Zagaie

ใครหนอหยิบดาว ที่สุขสกาว 
มาใส่นัยตาของเธอ 
ฉันมองด้วยความสุขเสมอ ทุกครั้งที่เธอ 
เมียงตามองต้องแสงจันทร์ 
ใจฉันอาจหยุดเต้นโดยพลัน หากเพียงข้ามวัน
 ตัวฉันไม่ได้พบเจอ 
กฤษณะบรรเลงขลุ่ยเพ้อ ไม่สู้เสียงเธอ 
เพราะแท้แม้เปล่งเพียงพยางค์ 
อ่อนช้อยยามเธอเยื้องย่าง อัปสรเอาอย่าง 
ยังต่างกันราวฟ้าดิน 
แม้ได้เคียงใกล้ยุพิณ ชั่วชีวิตสิ้น 
ไม่ขอยลยินสตรีใด 
เธองามรูปและน้ำใจ ดุจสายธารใส 
หลั่งไหลไม่มีอวสาน
จะรักเธอไปตลอดกาล แม้แต่ยมบาล 
ปลิดชีพมิปลิดรักเลย				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน