พบกันสายไป

ฉันเอง

เขาเข้ามากรุงเทพและโทรมาหาฉัน
เขาบอกฉันว่าเขาได้รับเมล์ที่ฉันส่งไปหาเขาแล้ว
เขาบอกกับฉันว่าเขาอ่านไปน้ำตาซึมไป
ฉันบอกเขาว่าฉันเขียนไปพร้อมกับน้ำตา
ฉันอยากจะดับไฟในใจของฉันให้สนิท
แต่ฉันก็ไม่เคยทำได้เลยเพราะอะไรกัน
ฉันถึงได้รักเขามากมายอย่างนี้นะ
ฉันคิดว่าฉันคงจะลืมเขาได้ง่ายๆ
เหมือนอย่างที่ฉันเคยเขี่ยคนบางคน
ออกไปจากชีวิตของฉันถึงแม้ว่าคนพวกนั้น
จะมีการงานหรือว่าจะมียศศักดิ์ที่ใครๆ
เรียกกันว่าท่านกันแต่ฉันก็ลืมได้สนิทใจ
ฉันไม่ใช่คนสวยอะไรเลยสักนิดนึง
แต่ฉันเป็นคนที่ค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง
ฉันไม่เคยสนใจว่าใครจะมียศศักดิ์อะไร
ฉันก็เคยสยบพวกเขามาได้แล้ว
เขาเป็นแค่คนธรรมดาสำหรับคนอื่น
แต่เขาเป็นคนพิเศษสำหรับฉัน
ฉันเคยคิดว่าฉันเคยรักคนอื่นมากมาย
แต่เมื่อเทียบกับเขาแล้วมันเปรียบกันไม่ได้เลย
ฉันไม่อยากจะรื้อฟื้นมันขึ้นมาอีก
เพราะรู้ดีว่าไม่มีทางที่จะเป็นไปได้
แต่ขอให้ฉันได้มีโอกาสเขียนถึงเขา
ให้รับรู้ความในใจที่ฉันมีต่อเขา
อยากบอกให้เธอรู้ว่าที่ฉันห่างเธอไป
ไม่ใช่เพราะลืมเธอแต่ฉันพยายามทำใจ
ไม่อยากให้ไฟในใจมันลุกขึ้นมาอีก
เธอก็พยายามทำเหมือนกันฉันเข้าใจ
เราไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของกันและกัน
เราเป็นได้เพียงแค่คนที่เคยรักกันมาก
เราเคยมีอดีตที่ดีๆต่อกันและไม่เคยลืม
เรารู้ดีว่าเราสองคนรักกันและเข้าใจกัน        
เราพบกันและเจอกันเมื่อมันสายเกินไป