ผม...ที่ไม่ลืม

artattack

วันหนึ่ง...
    ผมนั่งอยู่คนเดียว
    คุณอยู่ข้างหลังผม
หลายวัน...
    ผมกับคุณได้นั่งด้วยกัน
วันสุดท้าย...
    คุณนั่งที่เดิม...คนเดียว
    ผมยืนดูคุณ...ห่างๆ
    รอคนไปนั่งตรงนั่นแทนผม
วันนี้
   ผมนั่งคนเดียว...
   ...ยัง...คิดถึง
   คนที่นั่งข้างหลังผมเสมอ
พรุ่งนี้
   ผมว่าจะลืมคุณให้ได้...
   ไปหาใครคนใหม่...ที่คล้าย
   ...แทนคุณ...				
comments powered by Disqus
  • แม่จิตร

    13 มีนาคม 2547 03:15 น. - comment id 230137

    รักมาก แต่ทำไมต้องรอให้ใครไปนั่งแทนตัวเราหล่ะ  งง?
  • tiki

    13 มีนาคม 2547 03:16 น. - comment id 230138

    คงหายากนะ คนที่ชอบไปนั่งหลังอีกคนน่ะ
    ส่วนใหญ่เค้าชอบนั่งหน้า จะได้ดูจอสะดวกค่ะ
  • หนามไม้ไผ่ฯ

    13 มีนาคม 2547 05:57 น. - comment id 230147

                มีด้วยเหรอคนที่คล้ายอย่างตัวฉัน
    คนที่ทุกวันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้เสมอ
    คนที่วันนี้..เธอกลับอยากให้ใครอีกคนได้มาพบเจอ
    กลายเป็นคนที่เธอ..แค่เคยมีใจ..เท่านั้นจริงๆ 
    
                เรือ่งความรัก..มีใครบ้างแทนที่กันได้
    ฉันไม่เข้าใจ..ว่าทำไมเธอมองข้ามไปบางสิ่ง
    ทั้งเธอและฉัน..ต่างเคยรักเคยแอบอิง
    แต่วันนี้ความจริง..เธอกลับอยากให้ใครอีกคนเข้ามา
    
                อยากให้รู้ไว้..แม้ฉันจะมีใครอีกสักกี่คน
    แม้ว่าผลลัพธ์ที่ได้..คือฉันกับเขารักกันมากหนักหนา
    แต่อยากให้รู้..เขากับเธอ..แทนที่กันไม่ได้เลยสักครา
    เพราะต่างคนต่างก็มีค่า..เกินใครจะทดแทน
    
    *-* แวะมาเยี่ยมเยียนและทักทายเจ้าค่ะ..ไปแร้วววว ชะแว๊บบบ @^_^@ *-*
    
    
    
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    13 มีนาคม 2547 22:46 น. - comment id 230362

    นึกว่าจะคิดถึงฉัน
    คนที่นั่งด้วยกันในวันก่อน
    แต่ทำไหมใจขาดรอน
    คิดถึงการตัดตอนเล่าคนดี
    
    *-*แวะมาทักทายค่ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน