ยอมรับว่าฉันเป็นผู้หญิงอ่อนไหว อาจรักได้ง่ายๆและร้องไห้ได้ในไม่ช้า อาจช่างฝัน....ช่างรู้สึก...มองฟ้าตอนดึก--รินน้ำตา ช่างเหงาและค้นหา...ชีวิตเดินหน้าช้ากว่าหัวใจ หนทางชีวิตที่เต็มไปด้วยความกลัวอยู่แล้ว ฉันเลยต้องพยายามแน่แน่ว...เข้มแข็งให้ไหว แต่เหมือนฝันยังอยู่ยามหลับตา...ไม่ว่าตื่นมาจะว่างเปล่ายังไง ก็ยังมีโลกส่วนตัวอยู่ภายใน..ที่ไม่มีใครเข้าใจอยู่ดี เคยเข้าใจว่าเธอเป็นคนที่ชีวิตตามหา แต่เริ่มรู้สึกห่าง จนไม่อยากไขว่คว้า...เหนื่อย...อยากหนี เธออาจไม่เข้าใจ เบื่อจะเรียนรู้กับความอ่อนไหวที่ฉันมี และฉันก็แค่รู้สึกดี...หากบางทีจะลองกลับไปไม่มีใคร ความรักทำให้หัวใจฉันยิ่งไหวอ่อน บางทีก็มาเพิ่มความร้าวรอน ให้หัวใจเหนื่อยหน่าย เพียงแค่รู้สึกหมดแรง..จนอยากแกล้ง--หยุดหายใจ หรือจริงๆแล้วอาจเพราะแค่อยากหนีจากความจริงที่ว่า เธอเปลี่ยนไป....ที่รู้อยู่แล้วเต็มใจก็แค่นั้นเอง เศร้าเป็นงานประจำค่ะ.............
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม 10 มี.ค. 2547 12:23 น. - ID 48420 
549
13
0
10 มีนาคม 2547 12:44 น. - comment id 228296
เพราะมากๆๆ แต่งได้ดีจัง -- อ่านแล้วเศร้าตามเลย ชอบคำว่า ชีวิตเดินหน้าช้ากว่าหัวใจ ให้ความหมายลึกๆ ขอให้เจอสิ่งใหม่ๆ ที่ดีนะ -- เป็นกำลังใจ
10 มีนาคม 2547 12:51 น. - comment id 228309
ขอบคุณค่ะ พันดาว..... แวะไปตอบแล้วนะ ที่บ้านคุณน่ะ ดีใจที่มาค่ะ
10 มีนาคม 2547 13:10 น. - comment id 228338
เพราะแล้วก็เศร้ามากมายค่ะ
10 มีนาคม 2547 14:12 น. - comment id 228382
อยากรู้จักจัง........... รับรองจะไม่ทำให้คุณเศร้าเด็ดขาด กลอนเพราะมากครับ
10 มีนาคม 2547 15:16 น. - comment id 228445
ไพเราะมากขอรับ =^-^=
10 มีนาคม 2547 15:19 น. - comment id 228448
ยอมรับว่าเป็นผู้หญิงเข้มแข็ง ทั้งที่ภายในใจอ่อนแรงหนักหนา เจ็บทุกครั้งกับการรั้งความรู้สึกนานา ไม่ให้ถวิลหาคนที่เคยผ่านมาแล้วผ่านไป *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ อาจารย์แล้วเมื่อไหร่จะเริ่มสอนศิษย์เสียทีหละค่ะ อิอิ*-*
10 มีนาคม 2547 15:38 น. - comment id 228474
แวะไปเยี่ยมถึงบ้านแล้วนะคะ ทุกคน ยกเว้น คุณ ag-8547 ตามหาไม่เจอจริงๆ ค่ะ อยากรู้จักก็ตามมาอ่านกันเรื่อยๆแล้วกันนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
10 มีนาคม 2547 16:08 น. - comment id 228517
เศร้าเหมือนเคยเลยนะค่ะ แต่ก็ยังเพราะอยู่เหมือนเดิมเช่นกัน อาจจะไม่ได้เข้ามาบ่อย แต่เมื่อเข้ามา ถ้ามีกลอนของคุณก็ติดตามอ่านเสมอ ขอบคุณนะค่ะที่ไปเยี่ยมเยียนกันตลอด ^-^
10 มีนาคม 2547 16:52 น. - comment id 228535
เศร้าน้อยๆ ยิ้มนานๆ
10 มีนาคม 2547 16:58 น. - comment id 228539
เศร้านานๆ แต่ยิ้มน้อยๆ ได้เป่าจ๊ะ
10 มีนาคม 2547 17:00 น. - comment id 228540
เศร้านานๆ แต่ยิ้มน้อยๆ ได้เป่าจ๊ะ
10 มีนาคม 2547 17:37 น. - comment id 228567
เศร้าจังเลย เป็นกำลังใจนะจ๊ะ แวะมาทักทายค่ะ
10 มีนาคม 2547 17:51 น. - comment id 228572
เศร้าดีนะ...... แต่ยังไงก็เข็มแข็งไว้นะคะที่ดีสุดแล้ว.... เป็นกำลังใจให้เสมอนะ....ชื่นชมผลงานนะคะ
10 มีนาคม 2547 18:00 น. - comment id 228583
คิดเหมือนกันเลย...
10 มีนาคม 2547 20:14 น. - comment id 228640
หน้าส่วนตัว
..บทกวี ..สื่อได้ ..ไพเราะมากเลยคะ...
..เศร้าๆ..เหงา..ๆ..
..ปวดร้าว.. มากมาย..
..น้ำตา ..พร่างพราย..
..ร่ำไห้ .. ทุกข์ตรม...
..
แบบ เรน..หัดแจม..นะคะ...
...
10 มีนาคม 2547 21:23 น. - comment id 228675
ถนนสายเศร้า..รองเท้าคู่เดิม... มีกลางคืน แล้วพรุ่งนี้ก็สว่าง..อย่ากังวลอะไรเลย ฟ้าใช่จะมีแต่สีเทา...ขอให้โชดดี....
11 มีนาคม 2547 11:17 น. - comment id 228939
โลกส่วนตัวของเธอช่างลึกลับ คงดำมืดแล้วสลับด้วยแสงสี ทั้งร่างกายหัวใจถูกย่ำยี ด้วยสองมือเธอนี้เพียงคนเดียว อิอิ คิดเอง ทำเอง สุขเอง เจ็บเอง ไม่ไมใครรู้เรื่องและเข้าใจด้วย อิอิ โลกส่วนตั๊วส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
