ฉันอาจดูเหมือนเป็นคนเลื่อนลอย จนเธอคอยเตือนสติอยู่เสมอ ฉันเข้าใจในความห่วงใยของเธอ ขอบคุณนะเออสำหรับไมตรีที่มอบมา ฉันดูเฉยจนเหมือนคนไร้ค่า แต่ทว่าจิตใจไม่ใช่หินผา ฉันเคยเจ็บจึงเลือกกดเก็บคราบน้ำตา ด้วยฉากชินชาแสร้งว่าไม่มีใจ แต่สิ่งที่ฉันไม่เคยเก็บคือความรู้สึก ทั้งตื้นลึกก็บอกเธอทุกอย่างรู้ไหม แม้บางทีคำตอบจะชอกช้ำใจ ฉันก็จะรับไว้ด้วยใจยินดี
10 มีนาคม 2547 04:31 น. - comment id 228153
:)
10 มีนาคม 2547 05:30 น. - comment id 228160
แวะมาเยี่ยมน้องเจลใส อย่าเก็บไว้นะคนดี ความชอกช้ำทิ้งมันดิ เก็บสิ่งที่ดีไว้ดีกว่า นะคะ
10 มีนาคม 2547 07:32 น. - comment id 228177
นึกว่าจะลาไปจริงๆ.....ใจหายหมดเลย
10 มีนาคม 2547 08:32 น. - comment id 228180
ก็ว่าจะลาไปแล้วเหมือนกันค่ะแต่ติด อยู่ที่ว่าตัดใจไม่ได้ มันเหมือนชีวิตขาดอะไรไปและก็ ที่สำคัญมันจะลงแดงอ่ะ
10 มีนาคม 2547 13:53 น. - comment id 228368
ฉันอาจดูเหมือนคนเลื่อนลอย ก็ทุกครั้งที่พลอยเจอเธอกับเขา ก็รู้สึกแห้วทันทีในใจเรา ก็เลยทำตัวเราให้เลื่อนลอย *-*กลอนน่ารักดีค่ะ (ขอมั่วหน่อยแล้วกัน แต่งไม่ค่อยถูกจ๊ะ อิอิ)*-*
10 มีนาคม 2547 14:35 น. - comment id 228401
คืนค่ำค่ำฉันหงอยคอยคนหนึ่ง ผู้ที่ซึ่งซึ้งใจในตัวฉัน ฉันไม่กล้ากล่าวเอ๋ยเผยสัมพันธ์ ได้แต่หมั่นเยี่ยมเยือนอย่างเลื่อนลอย สวัสดีครับ เจลใส สบายดีนะครับ