เพราะท้องฟ้าไม่กว้างอย่างที่คิด ความห่วงใยจึงตามติดเธอไปเสมอ ฟ้าอาจกั้นกลางระหว่างฉันและเธอ แต่เรายังพบเจอกันในความทรงจำ วันนี้อาจเหงาอาจอ้างว้าง อาจมีบ้างที่หัวใจต้องบอบช้ำ อาจมีบางครั้งที่ความเหงามาครอบงำ ที่จะทำให้ใจเราให้เปลี่ยนไป เพราะความจริงเราเข้าใจกันเสมอ ระหว่างฉันและเธอจึงไม่มีความหวั่นไหว แม้ฟ้าจะกว้าง ระยะทางจะไกล แต่หัวใจเรายังอยู่ใกล้กันทุกนาที
7 มีนาคม 2547 17:03 น. - comment id 226505
แม้ฟ้ากว้างทางไกลใจยังภักดิ์ ด้วยสื่อรักจากใจใช่เพ้อฝัน สองใจแนบแอบอิงไว้ใกล้ชิดกัน สื่อสัมพันธ์มั่นคงแน่รักแท้จริง......ฯ บทกลอนเพราะค่ะ...หายไปนานนะคะ... แวะมาทักทายกันค่ะ...
7 มีนาคม 2547 19:01 น. - comment id 226536
ไม่ว่า...เราจะอยู่ไกลกันแค่ไหน แต่ว่า...ใจเราจะอยู่ใกล้กัน ไม่ว่า...ในความจริงหรือความฝัน แต่ว่า...เธอกะฉันจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
7 มีนาคม 2547 19:03 น. - comment id 226539
เขียนดีค่ะ
8 มีนาคม 2547 12:53 น. - comment id 226876
ขอบคุณครับ .. ที่หายไปเพราะไปทำใจมาครับ .. หุหุ .. ช่วงนี้คิดกลอนไม่ค่อยออกอ่ะครับ เลยไม่ได้มาเขียน แต่ก็มาอ่านทุกวันนะครับ ..
8 มีนาคม 2547 13:50 น. - comment id 226921
แม้ฟ้าจะกว้างใหญ่ไพสาร แต่หัวใจหรือดวงมาลย์ของตัวฉัน ยังอยู่ใกล้ชิดแนบสนิทเธอทุกวัน และจะไม่เปลี่ยนผันฉันมั่นใจ *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆเลยค่ะ*-*