ก้อเคยเชื่อใจ... โดยที่ไม่คิดอะไรหรือคิดจะถาม ไม่อยากซักไซร้ไล่เรียงความ ไม่อยากลุกลามอะไรที่มันเป็นส่วนตัว คิดว่าไว้ใจ... กับคำพูดที่บอกว่าห่วงใยทั้งที่ยังมืดสลัว บรรยากาศความรัก...มันยังขมุกขมัว และฉันก็กลัวกลัว..ว่ามันจะไม่พ้นตัวหรือหัวใจ ตอนนี้เพิ่งรู้ว่าคิดผิด... ก้อเมื่อชีวิตเดินทางมาเกือบครึ่งของเส้นไหม มันบอบบางอ่อนแอเหลือเกิน...เส้นสายใย กว่าจะประคับประคองมาได้...จนเกือบครึ่งของเส้นทาง อยากจะหันหลังกลับ... ก็เกรงสายใจจะดับ...และขาดลงคงอ้างว้าง จะก้าวไปข้างหน้า...เมฆหมอกก็ปกคลุมจนมองไม่เห็นเส้นทาง จะหยุดและปล่อยระวาง...ใจก็เจ็บและบอบบาง...เกินจะทน สับสนกับชีวิต... เพราะไม่อาจลิขิตอะไรได้....มันสับสน บ่นต่อไป...จะทำอย่างไรได้...ก็จำต้องทน จนกว่าที่...หนทางจะมืดมน...จนไม่เหลืออะไรจริง-จริง
3 มีนาคม 2547 17:44 น. - comment id 224399
บ่อยครั้งที่ความไว้เนื้อเชื่อใจ กลับกลายมาทำร้ายหัวใจกัน .. . อ่านแล้วรู้สึกอินตามไปเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ^_____^
3 มีนาคม 2547 17:47 น. - comment id 224403
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ***** ร้อยร้าวฯ
3 มีนาคม 2547 18:09 น. - comment id 224421
เศร้าจังเลยค่ะ มาทักทายและเอากำลังใจมาฝากนะคะ
4 มีนาคม 2547 03:41 น. - comment id 224639
มาอยู่เป็นเพื่อนอีกคน
4 มีนาคม 2547 11:04 น. - comment id 224720
** ขอบคุณค่ะ สำหรับกำลังใจนะคะ ปลาวาฬฯ
4 มีนาคม 2547 11:04 น. - comment id 224722
***ขอบคุณค่ะ สีน้ำฟ้า สำหรับการอยู่เป็นเพื่อน
4 มีนาคม 2547 15:20 น. - comment id 224873
ก็เพราะความเชื่อใจ จึงต้องเสียอะไรมากค่า ก็เพราะคิดว่ารักเรามีราคา และเขาคงห่วงหาค่าของเรา แต่จริงจริงกลับไม่ใช่ สิ่งที่ใจคิดไว้มันขาดเขลา เราไม่มีค่าแม้แต่จะเป็นเงา ให้ตัวเขามีจิตคิดจริงใจ *-*ชอบค่ะชอบ*-*
4 มีนาคม 2547 15:21 น. - comment id 224874
ก็เพราะความเชื่อใจ จึงต้องเสียอะไรมากค่า ก็เพราะคิดว่ารักเรามีราคา และเขาคงห่วงหาค่าของเรา แต่จริงจริงกลับไม่ใช่ สิ่งที่ใจคิดไว้มันขาดเขลา เราไม่มีค่าแม้แต่จะเป็นเงา ให้ตัวเขามีจิตคิดจริงใจ *-*ชอบค่ะชอบ*-*
4 มีนาคม 2547 16:02 น. - comment id 224917
คงเป็นเพียงความคิดของคนโง่โง่ ที่เฝ้าโมโหตัวเองอยู่อย่างนั้น ค่าของคนอยู่ที่ผลของคนที่รู้จักค่าของมัน ไม่ได้อยู่ที่การกระทำ..แต่อยู่ที่คน ๆ นั้นจะรักใคร ***ขอบคุณค่ะ ผู้หญิงไร้เงา