ฉันมันโง่ไปเอง... ที่หลงเชื่อและไม่กริ่งเกรงในความชอกช้ำ หลงไว้ใจใครคนหนึ่ง..หวังเป็นที่พึ่งและชี้นำ นึกไม่ถึงว่าจะได้เจอน้ำคำที่ตอกย้ำ..และซ้ำเติม ฉันมันโง่จริงจริง... ยินดีละทิ้งความรักและคนที่คอยส่งเสริม หวังเพียงว่าชีวิตครั้งใหม่..จะดีขึ้นกว่าเดิม แต่สุดท้ายสิ่งที่เพิ่ม...คือความช้ำเติมจากใครบางคน ฉันมันโง่งมงาย... จนวันนี้มันสาย...เกินกว่าที่ใครเค้าจะมาสน เรียกร้องให้กลับมา..เขาคงส่ายหน้าไม่อยากจะทน เอือมระอากับความสับสนจนละทิ้งใครบางคนไป ฉันมันโง่คนเดียว... จึงไร้คนเหลียวแลในความหวั่นไหว เสียดาย...ที่ต้องสูญเสียคนที่รักสุดหัวใจ ตอนนี้จะมาเรียกร้องอะไร..เมื่อเขาไปไกลเกินเอื้อมมือ ******
3 มีนาคม 2547 13:29 น. - comment id 224301
ฉั น โ ง่ นั ก ใ ช่ ไ ห ม ที่ เ ชื่ อ ใ จ เ ธ อ อ ยู่ อ ย่ า ง นี้ ไ ม่ เ ค ย คิ ด ว่ า เธ อ จ ะ ทำ ร้ า ย เล ย สัก ที แ ต่ เ ธ อ ค น ดี ก ลั บ ทำ ร้ า ย ฉั น ล ง ค อ /*--*/..............แวะมาทักทายค่ะ
3 มีนาคม 2547 16:45 น. - comment id 224355
ก้อคนโง่-โง่ อย่างฉันจะรู้อะไร หลงเชื่อใจและไว้ใจ โดยไม่ระแวงหลัง ถูกทำร้ายจากคนที่ไว้ใจที่สุดเลยกระมัง สุดท้ายชีวิตรักจึงพินพังและจบลง ****ขอบคุณค่ะ เม็ดซายน์
4 มีนาคม 2547 12:07 น. - comment id 224766
ฉันมันโง่งมงาย จึงต้องอยู่เดียวดายในความร้าวไหว เมื่อรักที่มอบให้เธอหมดหัวใจ และเธอก็ตอบแทนด้วยการไปจากไกลกัน *-*ชอบมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ โดนความรู้สึกอย่างจังเลย*-*
4 มีนาคม 2547 15:55 น. - comment id 224910
ปล่อยให้ฉันโง่อยู่อย่างนั้นแหละ กับรักที่เข้ามาข้องแวะ..ฉันนั้นไม่อยากแลเหลียว ก็รักทั้งหมดที่มีฉันพลีให้เธอหมดแล้วทีเดียว ตอนนี้จะมานั่งเยียวยารักษาก็สายเกิน ***ขอบคุณค่ะ ผู้หญิงไร้เงา