ตื่นขึ้นมาเหมือนทุกวัน ยิ้มรับแสงตะวันยามรุ่งเช้า กอดอกมองฟ้า...คิดถึงเรื่องราว ความผูกพันครั้งเก่ายังชัดเจน ร้องไห้เช่นทุกที เมื่อคนที่อยู่ตรงนี้ให้มองเห็น เขาเดินจากลาอย่างเลือดเย็น เหลือเพียงรอยแผลเป็นให้จดจำ ยิ้มทั้งน้ำตา เมื่อเสียงเหงาร้าวล้าเข้าตอกย้ำ ตะวันลาจวบจนมืดดำ ฉันยังอ่อนแอบอบช้ำเช่นทุกคืน
25 ตุลาคม 2544 02:00 น. - comment id 16070
ลื่นไหลเพราะดีครับ
25 ตุลาคม 2544 02:00 น. - comment id 16071
ลื่นไหลเพราะดีครับ
25 ตุลาคม 2544 02:03 น. - comment id 16073
เวลาจะช่วยรักษาแผลในใจให้ได้นะ อดทนนิด ให้เวลาผ่านไป จะดีขึ้นเอง
26 ตุลาคม 2544 00:47 น. - comment id 16143
เพราะจังค่ะ
27 ตุลาคม 2544 00:27 น. - comment id 16229
ขอยคุณนะคะ @^_^@ ซักวันคงเข้มแข็งกว่านี้...ฉันสัญญาค่ะ