คน...(รอนแรม)

ผืนดิน


ฉันอาจไม่มีเวทมนต์ใด.................
เป็นคนธรรมดาในสายตาใคร ใคร.......บนโลกใบนี้
ความคิดหวังไม่เคยเป็นจริงสักที
เหนื่อยล้าที่ต้องเดินรอนแรมอย่างนี้ ..ต่อไป
ความเศร้าค่อย ๆ ปกคลุมใจฉัน
ให้คนใจหวั่น......หวั่นไหว
เพียงเสียงกระซิบแผวเบาเท่านั้นของใจ
ที่ฉันรับรู้ได้..ถึงมัน
หากฉันมี......เวทมนต์คาถา
จะขอไกลห่างความเหว่ว้า... ช่วงเวลานี้
ขอเถอะขอ  เพียงหนึ่งข้อที่อยากมี
คือถ้อยคำ........เติมใจน้อย น้อย ดวงนี้
...........ที่รอนแรม............LaNd
				
comments powered by Disqus
  • tiki

    27 กุมภาพันธ์ 2547 21:25 น. - comment id 222385

    เขียนได้ดีค่ะ
    งานอ่านสบาย 
    กำลังดี มีแววไหวอ่อนหวานจารผสม
  • พู่กันของหูกวาง

    28 กุมภาพันธ์ 2547 01:09 น. - comment id 222478

    กลอนน่ารักจังครับ..
    สักวันคนรอนแรม..คงเจอที่พักแรมนะครับ..
    พักใจ..ให้ดีดีนะครับ *-*
  • ผู้หญิงไร้เงา

    29 กุมภาพันธ์ 2547 14:07 น. - comment id 222982

    หากฉันมีเวทมนต์คาถา
    จะเสียเธอมาให้ใกล้ฉัน
    มอบรักความห่วงหาและผูกพัน
    ให้กับฉันเพียงหนึ่งเดียว
    
    *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน