เหมือนวันทีเราต้องจากวันนั้น คำบางคำที่สำคัญ..มันกลั่นออกมาไม่ได้ มีเพียงน้ำตาบาง-บางที่หลั่งมาจากข้างใน รับรู้ความรู้สึกหวั่นไหว..ว่าเราต้องไกลกัน ฉันคงมาไม่ทันบอกกับเธอ ตลอดเวลาที่เราพบเจอ..ฉันเก็บมันไว้เสมอข้างในนั้น ในที่ที่มีแค่ลมหายใจ..และความอุ่นไอยามใกล้กัน แต่หลังจากงานวันนั้น..ใจฉันยังคงเดียวดาย คำบางคำ ง่าย-ง่าย-สั้น-สั้น ฉันคิดว่าเธอคงไม่ให้ความสำคัญสักเท่าไร เพราะรายล้อมตัวเธอ..ก็พบเจอแต่คนรอบกาย จนถึงยามหมดเวลาของหัวใจ..จะได้บอกความจริง รัก...ฉันรักเธอมากขนาดไหน เธอคงสัมผัสไม่ได้..แม้วันสุดท้ายของทุกสิ่ง ห่างไกลกันออกอย่างนี้..สิ่งที่แสนดีคงไม่ได้พักพิง ฉันคงไม่อาจแอบอิง..บอกความจริงข้างกายเธอ ลาก่อนนะคนที่ฉัน...แอบรัก สิ่งที่ฉันชอบห้ามนัก..เก็บพักเอาไว้ในใจเสมอ จนวันที่เหลือเพียงความว่างเปล่า..และเราไม่ได้พบเจอ ภายใต้ความเหงาที่ล้นเอ่อ..ฉันอยากบอกเธอ...*จะรักเธอเรื่อยไป*...
22 กุมภาพันธ์ 2547 21:05 น. - comment id 219865
เราเห็นหน้ากันมานาน หัวใจฉันมันเลยพาลหวั่นไหว แต่เพราะไม่กล้าจะเผยความใน กลัวหัวใจเธอไม่ตรงกัน มาวันนี้ได้รับรู้ ว่าคนที่เราเฝ้าดูและหลับฝัน แท้ๆ แล้วเรา .. หัวใจไม่ต่างกัน ขอบคุณสวรรค์ .. ที่ช่วยให้ฉันได้มีเธอ
22 กุมภาพันธ์ 2547 22:43 น. - comment id 219910
เหมือนใจจะละลาย....ลงช้าๆ ทุกครั้งที่สบตา....ล้าไหว เสียงของความรัก....ตะโกนบอกจากข้างใน หากขาดเธอเหมือนขาดใจ....สิ้นลม ขอสบตาเธอ....ให้เนิ่นนาน ให้ความรักขับขาน....ว่าช้ำขม ให้หัวใจพูดจา....ผ่านแววตาเศร้าซม ให้คำลาเชือดอารมณ์....ว่าร้างไกล ** บทกลอนกินใจอีกแล้วค่ะ โดน! **
22 กุมภาพันธ์ 2547 22:46 น. - comment id 219912
เราจะอยู่ใกล้กันทุกวันไป และจะไม่มีอะไรมาเปลี่ยนผัน สัมพันธ์ที่มอบให้ในทุกวัน เราจะเป็นพี่น้องกันจนวันตาย *-*กลอนไพเราะ ความหมายดีมากเลยค่ะน้องชาย*-*
22 กุมภาพันธ์ 2547 23:22 น. - comment id 219939
ความหมายดีไม่เปลี่ยนเลยนะครับ
23 กุมภาพันธ์ 2547 00:25 น. - comment id 219973
เศร้ามากเลยนะหูกวางเออเราอาจจะไม่ค่อย ได้เล่นแล้วนะเพราะต้องอ่านหนังสือเตรียมเอ็น ไม่รุ้ว่าจะทำได้อ่ะเปล่าด้วยอ่ะ ทักทายกันบ้างนะ
23 กุมภาพันธ์ 2547 01:42 น. - comment id 219987
คำบางคำ ที่เก็บไว้ ไม่เอื้อนเอ่ย เมื่อเวลา ผ่านล่วงเลย ก็จบสิ้น ความรู้สึก ใช่เกิดง่าย เป็นอาจิณ อยากจะพูด ให้ได้ยิน แต่สายไป..... สวัสดีครับ คุณพู่กันของหูกวาง กลอนซึ้งมากเลยครับ ถ้ามีโอกาสได้พูดอีกครั้ง ก็พูดไปเถอะนะครับ ถ้าไม่เดือดร้อนใคร ....เอาใจช่วยครับ^_^
23 กุมภาพันธ์ 2547 09:31 น. - comment id 220033
*****คุณแก้ม...ป่อง...กลอนพี่น่ารักจังครับ ผมชอบ..ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *****คุณนางมารพเนจร...กลอนเยี่ยมเหมือนกันนะครับ ขอบคุณมากที่ชอบบทกลอนของผมนะครับ *-* *****คุณผู้หญิงไร้เงา...ขอบคุณพี่หญิงมากนะครับ...ใช่..เราจะเป็นพี่นอ้งกันตลอดไป...อิอิ *-* *****คุณแม่จิตร...ขอบคุณมากนะครับ ซึ้ง... *****คุณมันส์ฝนั่ง...ไม่ได้การแล้วเรายังมัวเล่นอยู่เลย ไหนบอกว่าจะอ่านหนังสือไงล่ะเรา...ขี้เกียวหน่อยก็เอาเรื่องเลยนะเราเนี่ย...*-* *****คุณกระบี่รับใช้...อยากจะพูกก็เมื่อวันที่เราสองคนตอ้งจบกับไปแล้วสิครับ ตอนนี้ก็นั่งเหงาอยุ่ที่บ้านไม่มีใครมาเป็นเพื่อนเลยครับ...คำคำนั้นที่อยากบอกได้แต่บอกกับโทรศัพท์ที่ไม่มีใครรับว่า เรารักเธอ...*-*
23 กุมภาพันธ์ 2547 11:12 น. - comment id 220048
คำคำนั้น.. ฉันคงไม่มีโอกาสบอกเธอไปได้ เหตุผลหนึ่งคือเราอยู่ห่างกันแสนไกล รวมทั้งกลัวว่าถ้าหากพูดไป.. ....กลัวเธอไม่เข้าใจ..และไม่ยอมรับฟัง.. จึงได้แต่เก็บไว้อย่างนี้ คอยมองเธอคนดีอยู่ข้างหลัง แต่ว่าความรูสึกที่มีให้ไม่เคยจืดจาง อย่างน้อย..ขอให้ฉันเคียงข้าง เดินร่วมทางไปกับเธอ.. ...อย่างเพื่อนกัน.. หวัดดีจ้า..
23 กุมภาพันธ์ 2547 12:14 น. - comment id 220062
ioooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo......................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
23 กุมภาพันธ์ 2547 15:11 น. - comment id 220133
กลอนของพู่กันดีมาก ๆ เลยนะ ^-^
23 กุมภาพันธ์ 2547 19:08 น. - comment id 220279
ขอบคุณรตะแห่งว...และข้าวปล้องมากนะครับ *-*
23 กุมภาพันธ์ 2547 23:49 น. - comment id 220395
อะโห!!ช็อแล็ตมาช้าไปล่ะมั้งเนี่ย คือแบบว่าอยากจะเข้ามาบอกน่ะค่ะว่า โดนใจ!!!
24 กุมภาพันธ์ 2547 02:52 น. - comment id 220466
แอบมองเธออยู่อย่างนี้ เธอคนดีจะรู้บ้างไหม ว่ามีคนรอคอยด้วยหัวใจ มีบ้างไหมที่เธอจะหันมอง
24 กุมภาพันธ์ 2547 14:08 น. - comment id 220630
ขอบคุณมากนะครับ ช็อกโกแลต...ไม่ช้าเลยครับ...รับทันอยู่แล้ว สำหรับคำชม และการมาเยือนของช๊อกโกแลต... ขอบคุณคณหนู ซาน่ามากนะครับ อิอิ *-*...กลอนน่ารักมากนะครับ *-*