ผมผิดเอง ที่ไม่ยอมหลบตาคุณในวันนั้น ทำให้ผมต้องตามตื๊อคุณอยู่จนทุกวันนี้ บอกผมหน่อยสิครับ...คนดี ผมจะต้องทำตัวอย่างไร คุณถึงจะยอมใจอ่อน รับรักคนขี้อ้อน..ที่ตามตื้ออยู่ใกล้ๆ โปรดรับผม...เข้าไปอยู่กลางใจ ผมสัญญาว่าจะไม่ไปไหนอีกเลย ยอมศิโรราบอยู่ตรงนี้ ยอมด้วยความภักดีแล้วคุณเอ๋ย ยอมรับรักผมเถิดครับ...ทรามเชย เพราะผมรักคุณแล้ว..หมดหัวใจ โปรดรับรักคนที่อ้อนมาเป็นบทกวี แต่..ผมคงเขียนให้ออดอ้อนกว่านี้ไม่ไหว เขียนแล้วคิดถึงคุณ..จนแทบขาดใจ เมื่อไรครับเมื่อไร...คุณถึงจะใจอ่อนเสียที แหะแหะ สองบรรทัดแรกมาจาก sms ครับ สารภาพเลยว่าเขียนไปขนลุกไป แต่เขียนเรื่องเศร้าๆหลายอันแล้ว fake สักทีก็ดี(มั้ง)ครับ เผื่อจะได้มีกำลังใจมั่ง
22 กุมภาพันธ์ 2547 04:03 น. - comment id 219447
:)
22 กุมภาพันธ์ 2547 12:04 น. - comment id 219592
เมื่อคนขี้อ้อนมาหารัก จะมาทายทักรักชิดใกล้ ก็ขอให้เจอคนนั้นเร็วไว ฉันขอเป็นกำลังใจให้แล้วกัน *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
22 กุมภาพันธ์ 2547 14:54 น. - comment id 219718
น่ารักดีครับ มาทักทายกันครับ...
22 กุมภาพันธ์ 2547 16:31 น. - comment id 219759
เมื่อคนขี้อ้อนมาหารัก จะมาทายทักรักชิดใกล้ ก็ขอให้เจอคนนั้นเร็วไว ฉันขอเป็นกำลังใจให้แล้วกัน *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-* จาก : ผู้หญิงไร้เงา คนเขียนก็น่ารักไม่แพ้กลอนหรอกครับ....อิอิ.
22 กุมภาพันธ์ 2547 16:33 น. - comment id 219763
น่ารักดีครับ มาทักทายกันครับ... จาก : แทนคุณแทนไท แทนคุณแทนไท แทนกันไปแทนกันมาไม่งงเหรอครับ
22 กุมภาพันธ์ 2547 18:41 น. - comment id 219821
อืมมมมม แต่กลอนเพราะนะ