นึกถึงเพื่อนคนเก่าที่ฉัน ใจประจักษ์นึกถึงก็หวั่นไหว นึกถึงวันที่ฉันต้องเสียใจ เธอนั่นไงคอยปลอบกันทุกเวลา มีเรื่องราวเจ็บชํ้าในบางหน เราสองคนก็ยังก้าวและไม่ถอย เมื่อเวล่เธอเศร้าฉันปลอบใจ คิดทีไรนํ้าตาไหลไปทุกที
21 กุมภาพันธ์ 2547 16:07 น. - comment id 219133
ตัวหนังสือสีจางมากครับ อ่านไม่ค่อยเห็น
21 กุมภาพันธ์ 2547 16:16 น. - comment id 219141
เพื่อนคือสิ่งที่ดีที่สุด ^-^
21 กุมภาพันธ์ 2547 17:15 น. - comment id 219174
กลอนนี้หน้าจะส่งให้เพื่อนรักนะคะ เพราะมากคะ
21 กุมภาพันธ์ 2547 17:55 น. - comment id 219210
คงเพราะวันเวลา ที่ทำให้เราห่วงหากันอย่างนี้ รักมากเวลาจาก็ยังรอ้งไห้อยู่ดี แม้ว่าวันไหน ๆ ก็ยังได้เจอเธอคนดี ตลอดมา อาจเป็นเพราะวันเดิม ๆ ครั้งเล่าเรียนที่เพิ่มความห่วงหา เรียน ๆ เล่น ๆ ตามประสาเด็กไม่รุ้วิชา แต่พอเวลาผ่านมา...กลับไม่เหลืออะไร... คิดถึงเพื่อนเหมือนกันนนะครับ
22 กุมภาพันธ์ 2547 00:46 น. - comment id 219397
คิดถึงเพื่อนดีดี ที่คอยห่วงใยทุกทีที่มีปัญหา คิดถึงแล้วยิ่งเหลือคณา อยากจะไปหาเพื่อนเหลือเกิน *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*