ความอ่อนแอกลับมาอย่างไม่หยุดยั้ง เกินกำลังกว่าคนหนึ่งจะรับไหว หลากเรื่องราวหลายอย่างที่เป็นไป ต่างโถมใส่เข้ามาอย่างเต็มแรง ในวันนี้มีแต่ความอ่อนล้า ความปวดปร่า เจ็บช้ำซ้ำทุกแห่ง สารพัดความปวดร้าวเข้าทิ่มแทง แต่ยังแสร้งฝืนยิ้มร่าอย่างหน้าตาย รู้ตัวดีว่าคงไม่มีหวัง แต่ก็ยังดันทุรังอยู่ไม่หาย รักฉันที่ให้เธอนั้นช่างมากมาย แต่สุดท้ายกลับไร้ค่าในสายตา ฉันเองก็ทำได้เพียงแค่นี้ สุดกำลังเท่าที่มีจะเอื้อมคว้า ฉันก็เป็นเพียงแค่คนธรรมดา ที่ตลอดมามีเธอไว้ในหัวใจ ความใจดีของเธอที่มีนั้น ทำให้ฉันคิดเพ้อเจ้อจนหวั่นไหว อยู่ใกล้เธอแต่แท้จริงกลับแสนไกล เอื้อมเท่าไรก็ไม่ถึงเธอสักที ตอนนี้ฉันมีน้ำตาอยู่เป็นเพื่อน คอยย้ำเตือนหัวใจทั่วทุกที่ อย่าทำร้ายกันได้ไหมความใจดี ทำแบบนี้เหมือนฆ่าฉันนั้นทั้งเป็น !!!...^Imagine^...!!!
20 กุมภาพันธ์ 2547 03:58 น. - comment id 218583
อือ เขียนได้ดีจริงๆนะคะ อ่านแล้วใจเอนตามไปยวบๆๆๆ
20 กุมภาพันธ์ 2547 13:15 น. - comment id 218685
เธอรู้ไหมความใจดีที่มีให้ ทำช้ำใจเพียงไหนในใจฉัน เมื่อไม่รักไม่หวงอย่าห่วงกัน เพราะเหมือนมันฆ่าฉันนั้นทั้งเป็น *-*แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชอบจัง*-*
13 มีนาคม 2547 18:48 น. - comment id 230259
ถึง.... พี่ทิกิ ขอบคุณมากค่ะ แค่พี่ทิกิ ชมก็ดีใจแล้วค่ะ ชื่นชมผลงานนะคะ
13 มีนาคม 2547 18:49 น. - comment id 230260
ถึง....ผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันเสมอค่ะ กลอนคุณเองก็แต่งได้ดีมากนะคะ
13 มีนาคม 2547 18:51 น. - comment id 230262
ใครที่ ผ่านมาอ่านผลงาน ก็ฝากความคิดเห็นติชมไว้ได้นะคะ...ขอบคุณค่ะ ^_^