เจ็บปวดนะหนอใจ ใยจึงเศร้าอยู่อย่างนั้น คิดถึงเขาทำไมกัน เมื่อเขาทำเจ็บช้ำใจ อยากลืมลืมให้หมด มีเพียงหยดน้ำใสใส ไหลรินจากหัวใจ เมื่อเธอนั้นไม่หวนมา ใจจ๋าบอกได้ไหม ใจทำไมเศร้าหนักหนา ใจเหนื่อยใจอ่อนล้า ใจผวาเมื่อเธอจากไป ใจเจ็บใจขมขื่น ใจระทมใจอ่อนไหว ใจเอยข้าเหนื่อยนะใจ ใจทำไมใจไม่ลืม ใจเรารักเขาหนอ ใจเขาล่ะตรงเราไหม ใจเราไม่ตรงใจ. ฉะนั้นใจจึงเจ็บตรม...
18 กุมภาพันธ์ 2547 13:15 น. - comment id 217846
จะมีใครเข้าใจใจของเราบ้างนะ เราจะรอวันนั้นวันที่มีใจของใจ แล้วเราจะมอบใจให้เธอไป ทดแทนใจของเธอไงที่ให้มา
18 กุมภาพันธ์ 2547 21:19 น. - comment id 218039
ใจจ๋าบอกได้ไหม ใยดวงใจถึงใฝ่หา คนที่มาไกลตา ไม่ห่วงหาพาเศร้าตรม *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*
19 กุมภาพันธ์ 2547 14:31 น. - comment id 218326
ไม่มีสิ่งใดในโลก จบลงและลบเลือนหาย ไม่มีสิ่งใดจีรังมากมาย สุดท้ายวนเวียน...เวียนวน วันนี้มีสุข พรุ่งเศร้า มะรืนกร้าวมะรุ่งกล้าสนอง พรหมลิขิตกำหนดการทดลอง ทุกเหตุต้องมีวัน...พบเจอ
23 กุมภาพันธ์ 2547 16:48 น. - comment id 220192
ใจสองใจรวมเข้าเป็นหนึ่ง ใจเราคอยคำนึงระลึกหา ใจหนึ่งใจของคนไกลตา รวมเข้ามาเป็นหนึ่งใจได้ไหมเธอ เราขอรวมใจเราเข้าเป็นหนึ่ง ให้ระลึกถึงใจของฟ้าจะได้ไหม ถึงแม้นวันนี้ใจฟ้าอาจอยู่ไกล แต่เมื่อใจเรารวมเป็นหนึ่งคงถึงเธอ ขอส่งใจให้กับ ผู้หญิงไร้เงา จากใจของเราคนเหงาเหงา แก้วนีดาส่งใจใส่พานมา พร้อมกับคำว่าขอบคุณมาจากใจ