กลางคืนที่เหน็บหนาว กลางวันที่ยาวนาน ฉันค่อยๆ ก้าวผ่านอย่างช้าช้า เดินตรงไปข้างหน้า...ที่ไม่รู้จุดหมาย ทางเดินเริ่มแคบลง เพียงเพื่อให้ตัดสินใจ จะก้าวผ่านไปทางไหน ตรงทางแยก...ที่จะร้างไร้หัวใจตลอดกาล ไม่ว่าหนทางใด แสงสว่างเริ่มจางหาย บัดนี้หัวใจคล้ายจะวางวาย ความทุรนทุรายเริ่มเข้าแทรกแซง ไม่ว่าจะทางใด อย่างไรหัวใจก็ยังเจ็บ ความมั่นใจคล้ายจะมลายหายไป หัวใจไม่มีความมั่นคง แล้วจะทำฉันใด นั่งลงตรงทางแยกที่มีแต่ความว่างเปล่า ต่อไปนี้หัวใจคงจะเปลี่ยวเหงา หัวใจคงจะเศร้าไม่ว่ารักหรือเลิกไป
17 กุมภาพันธ์ 2547 15:03 น. - comment id 217436
ในเมื่อเลือกแล้วก็เจ็บเหมือนกันทั้ง 2 สองทาง ก็เลือกสักทาง ทางที่คิดว่าในภายภาคหน้าเราจะไม่ต้องเจ็บปวดอย่างนี้อีก ปอนด์ต้องมองไปข้าหน้านะ รัก
17 กุมภาพันธ์ 2547 15:06 น. - comment id 217439
พี่ปอนด์ เข้มแข็งไว้นะ นั่งลงดีดีก่อนแล้วค่อยๆ คิดว่าจะเลือกทางไหน
17 กุมภาพันธ์ 2547 17:00 น. - comment id 217525
ไม่เปลี่ยวเหงาในไอแดดที่อบอุ่น ไม่ว้าวุ่นในสายลมที่แสนสบาย ไม่เจ็บปวดเหว่ว้าและเดียวดาย ในคืนที่หัวใจวุ่นวายเพราะคิดถึงเธอ
17 กุมภาพันธ์ 2547 17:03 น. - comment id 217527
ไม่ว่าจะเดินในทางไหน หัวใจก็หวั่นไหวเกินจะถอน จะแยกไปทางซ้ายก็ร้าวรอน จะแยกมาทางขวาก็อาวรณ์เหลือเกิน จะเดินหน้าหรือถอยหลัง ไม่ระวังอาจขัดเขิน จะก้าวทางใดใจเผชิญ ความร้าวไหวเกินจะเหินให้เดินทาง *-*ความหมายโดนใจจังเลยค่ะ*-*
22 กุมภาพันธ์ 2547 14:45 น. - comment id 219709
เศร้า แต่มองเห็นที่สื่อเลย ดีครับ เป็นกำลังใจให้ครับ