..ร่มอโศก..

อัลมิตรา

..๏ เงาโศกแผ่ปกครึ้ม..........คราวคืน 
ลมพัดผ่านดังขืน..................กิ่งไว้ 
โยกคลอนอ่อนเอนฝืน..........ใบระบัด
จนดอกร่วงโลมไล้.................ภาคพื้นธรณี ๚ 
..๏ วิเวกอีกว้าเหว่..................เดียวดาย 
ยามดอกโศกเรี่ยราย..............เกลื่อนต้น 
เพียงซากเหี่ยวเกินหมาย........ดอมกลิ่น 
ให้หม่นหมองเกินพ้น..............โศกเศร้าแสบทรวง ๚ 
..๏ ลมพัดกรายผ่ายพริ้ว.........ปลิวไสว 
ก้านกิ่งกวัดแกว่งไกว..............โยกย้าย 
โอ้อกคร่ำครวญใด..................เกินกล่าว 
ยามโศกเยือนโศกคล้าย..........ยิ่งย้ำความขม ๚
..๏ หมายหอมดอมเด็ดให้.......คลายตรม 
ไยมิอาจต้านลม......................ลอบย้ำ 
ฤๅดอกโศกหลงชม.................พระพายแผ่ว 
ยามหมดกลิ่นดอกช้ำ...............ร่วงพื้นลำพัง ๚ 
..๏ พักพิงอิงร่มไม้-................โศกศัลย์
คงร่ายโคลงรำพัน..................โศลกใว้ 
อกขมขื่นเกินบรร-...................เทาหม่น-  หมองนา 
ขอซบนอนซมใต้.....................กิ่งก้านอันครึ้ม  บารนี ๚ะ๛