บทเพลงนั้นตรงข้ามกับฉันเลย

น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม

ที่ต้องยอมเพื่อเขายอมเศร้าหมอง
แล้วตอนนี้เขาลอยล่องเขาจ้องหนี
เขาจากไปเธอร้องไห้ทุกนาที
เจ็บทั้งปีแต่เธอนี้ไม่เคยจำ
อยากจะถามเธอว่าอ่อนล้าไหม
ตัวเขาทำเชิดใส่ไปทุกหน
แต่เธอยังแน่วแน่แม้อับจน
แม้ทุกข์ทนหรือเศร้าหม่นยังทนไป
รักเขามากหรือไงใครคนนั้น
เขาจากไปใจสั่นพลันหวั่นไหว
เธอรักจริงแต่เขาทิ้งตัวเธอไกล
เขาจากไปรักยังไงคล้ายป่วยการ
นี่รักแท้เธอแน่ใจว่าใช่แน่
เรียกรักแท้แต่รักมาหักหาญ
รักเริ่มล้มใจตรอมตรมจมวันวาน
ถ้าร้าวรานใยไม่ผ่านรักที่มี
ถ้าเธอทุกข์ใยเธอขลุกกับความเศร้า
ปล่อยความเหงาเผาผลาญใจให้มีสี
สีชมพูแห่งความงามดามชีวี
แต่ตอนนี้เป็นสีดำช้ำชีวา
ฉันอยู่นี่เป็นเพื่อนเธอเสมอตลอด
จะไม่ทอดทิ้งเธอให้เหวอหวา
เธอช้ำใจมานานผ่านเวลา
จะคอยเช็ดน้ำตาบนหน้าเธอ
ใช่เหมือนเพลงเพลงนั้นที่ฉันร้อง
แต่จะคอยปกป้องยามเธอเผลอ
ไหล่ฉันนี้ใช่มีไว้ให้กับเธอ
อย่าพูดเออเองไป ใช่เหมือนกัน
แต่ฉันนี้จะอยู่เป็นคู่เพื่อน
จะเตือนไม่ให้เธอเผลอหุนหัน
ที่เธอคิดติดกับรักที่นิรันดร์
ใช่จะเป็นแบบนั้นทุกครั้งไป
ฉันคนนี้จะเป็นเพื่อนคอยเตือนจิต
ใช่จะคอยกั้นความคิดหรือผลักไส
จะคอยเตือนเธอไม่ให้เผลอใจ
คบคนไซร้ดูที่ใจใช่หน้าตา
เราไม่เคยเป็นคนที่นายรัก และ เราก็ไม่คิดที่จะรักนาย