เป็นแค่เพียงภาพดีๆในวันเก่า เป็นแค่คำเล่าหวานๆของเธอและฉัน เป็นแค่ความจริงใจในวันนั้น เป็นเเค่เพียงวันวานที่ไม่อาจลืม แม้ฉันจะเป็นคนบอกลา น่าระอาตัวเองที่ดันมาร้องไห้ พูดเองทำเองกลับมานั่งเสียใจ ไม่รู้เพราะอะไรไม่เข้าใจเสียที คงอีกไม่นานน้ำตาคงจางหาย สิ่งที่คอยทำร้ายทั้งเธอและฉัน มองตะวันที่ตกไปตรงขอบฟ้านั้น เสมือนภาพวันๆนี้ของฉันกับเธอ ฉันทำอะไรไม่ได้สักอย่าง คงได้แต่มองเราสองห่างกันไปแบบนี้ ครั้งสุดท้ายอยากจะบอกคำของฉันที่มี ขอให้เธอเจอคนดีๆที่รักเธอตลอดไป
7 กุมภาพันธ์ 2547 17:53 น. - comment id 213185
อ่านแล้วเศร้า ใจหาย รู้ได้ว่ารู้สึกอะไร
7 กุมภาพันธ์ 2547 20:39 น. - comment id 213249
แมวน้อยน่ารัก อ่านแล้วประจักษ์ถึงความเศร้า แต่งได้ดีนะเรา อ่านแล้วเศร้าเหลือประมาณ
7 กุมภาพันธ์ 2547 22:31 น. - comment id 213296
แมวน้อยจ๋า.... อืมส์...จาบอกกอะไรดีน้า... น่ารักดี...เขียนดี..กินใจ
8 กุมภาพันธ์ 2547 04:06 น. - comment id 213401
ส่ง แมสเสด ไปยืนยันสิว่ายัง....อยู่นะ เพราะดี...ซึ้งดี
8 กุมภาพันธ์ 2547 16:38 น. - comment id 213558
ขอบคุณนะคะที่มีความคิดเห็นเล็กๆน้อยแต่มีค่ามากๆมาให้แมวน้อย ขอบคุณจริงๆค่ะ
8 กุมภาพันธ์ 2547 19:05 น. - comment id 213607
. . . มาทักทายแมวน้อยนะคะ(( ชื่อน่ารักจัง)) กลอนเศร้าจังเลยค่ะ ยังไงก้อยิ้มไว้นะ ^__________________^
9 กุมภาพันธ์ 2547 13:30 น. - comment id 213811
อิอิ ก็เหมือนบริจาครองเท้าเก่าไปให้แจกคนจนน่ะแหละ ก็ยังเสียดายนิดหน่อยเพราะใส่ดีเหลือเกิน อิอิ
9 กุมภาพันธ์ 2547 21:32 น. - comment id 214119
เมื่อต้องเอ่ยคำลา ก็มีน้ำตามาทักทาย ยิ่งอ้างว้างเดียวดาย น้ำตาก็ยังมาทักทายมากมายเหลือเกิน *-*เป็นอะไรที่เศร้าจังเลยค่ะ*-*