ยามลมฝน พัดมา พาใจหวั่น สุริยะ แสงจันทร์ พลันดับหาย แรงลมพัด จัดจ้าน ทานได้ไง ทุกสิ่งไซร้ มลายสิ้น ด้วยฤทธิลม แต่ว่าลม พายุ สุริยะ เป็นลมพระ ( เอก ) พาใจ ให้สุขสม พัดผ่านร่าง กายใคร ได้ชื่นชม แสนสุขสม ลมรัก ปักดวงใจ พายุ ( สุริยะ ) นี้ มีใจ ใสบริสุทธิ เปรียบประดุจ ท้องฟ้าใส ในหลังฝน ใครได้ใกล้ เคียงชิด ติดใจตน ความมืดมน พลันสว่าง กระจ่างใจ