มี,ไร้,รู้,ร้างรัก
กลิ่นดิน
มีรัก...ทำไมเมื่อรักแล้วต้องเศร้า
มีรัก...แล้วก็ต้องเหงาเมื่อรักเลิก
มีรัก...เหมือนเป็นเงินที่ให้เบิก
มีรัก...แล้วเลิกเบิกไม่คืน
ไร้รัก...เราอยู่ได้เช่นไร ?
ไร้รัก...แล้วใจจะไปอยู่ไหน
ไร้รัก...แล้วเจ้าจะอยู่กับใคร
ไร้รัก...ร่วงโรยเหมือนเวลา
รู้รัก...เริ่มต้นเมื่อตอนเกิด
รู้รัก...แลกเปลี่ยนเวียนความสุข
รู้รัก...ประจักษ์หมดความทุกข์ ?
รู้รัก...เป็นเช่นไรใครบอกที
ร้างรัก...หนาวเหน็บเจ็บทั้งจิต
ร้างรัก...สิ้นคิดทุกข์สรม
ร้างรัก...อกหักนรกตรม
ร้างรัก...เหมือนจมลงกลางิจตใจ
หลุกรัก...ลึกนักปีนไม่ขึ้น
หลุมรัก...ลมมึนตาบอด
หลุมรัก...เหมือนไม่มีทางรอด
หลุมรัก...คนตาบอดก็ตกหลุม
เกลียดรัก...รักแล้วก็ต้องเลิก
เกลียดรัก...รักบังเกิดก็สูญหาย
เกลียดรัก...อยากหนีไปจนวันตาย
เกลียด...ยิ่งนักความรักที่หลอกลวง