ความคิดของคนหลงทาง

ช็อกโกแล็ต

คนข้างๆตัวมากมาย
ยืนรายล้อมฉันอยู่
แต่ทำไมทุกครั้งที่มองดู
มันรู้สึกเหว่ว้าเกินทน
ความรู้สึกนี้มันคืออะไร
มันเป็นความเงียบเหงาในใจคล้ายสับสน
มองออกไปไม่เห็นใครนอกจากตน
ไม่มีใครซักคนจะเข้าใจ
หลายครั้งที่อยากร้องออกมาดังๆ
ให้มันล้างความทุกที่มีทั้งหมดนี้
แต่ก็ทำไม่ได้ต้องแอบมาร้องไห้คนเดียวทุกที
โลกใบนี้อาจไม่มีพื้นที่พอสำหรับเรา
ไม่มีใครคอยปลอบโยน
กลับเป็นเราฝ่ายเดียวที่ต้องให้กำลังใจเขา
ไม่มีแม้ซักคนที่จะเข้าใจเรา
มีแต่เงาสะท้อนในกระจกที่เข้าใจดี				
comments powered by Disqus
  • คลื่นหัวใจ

    1 กุมภาพันธ์ 2547 13:36 น. - comment id 210534

    อดีตที่เลวร้ายขอให้ให้เป็นบทเรียนที่ดีในวันนี้
    
    เราก้อมาเป็นเพื่อนนะ
    
    ********
  • เปิ้ลอินเตอร์

    1 กุมภาพันธ์ 2547 13:42 น. - comment id 210539

    *กลอนโดนใจเรามากๆ เลยแหล่ะ*
    
    
    
    
  • 100 เหตุผล

    1 กุมภาพันธ์ 2547 13:49 น. - comment id 210542

    กลอนเศร้าจังเลย
    
           100  เหตุผลมาให้กำลังใจนะค่ะ
    
            มาเป็นเพื่อนด้วยคน
    
    ******ตะวันเหงาฟ้าเงียบ********
            ทะเลเรียบพื้นทรายราบ
            จะมีใครใหมที่จริงใจกับเรา
            นอกเสียจาก  ตัวของเราเอง
    
    *____________________*
    
    
  • Rainsummer

    1 กุมภาพันธ์ 2547 15:00 น. - comment id 210556

    มาอยู่เปงเพื่อนค่ะ
  • รักคุณคับ

    1 กุมภาพันธ์ 2547 16:11 น. - comment id 210587

    ^_^  ใช่คับ..ยังไงก็ยังมีเพื่อนอยู่นะ
  • เพลงดาบ...แม่น้ำร้อยสาย

    1 กุมภาพันธ์ 2547 16:22 น. - comment id 210594

    อดีตที่รวดร้าว...จะเป็นก้าวมั่น...ก้าวใหม่
    ชีวิตที่ผ่านไป...จะเป็นดั่งแรงใจให้ก้าวเดิน...
    
    (~--~)
  • ข้าวปล้อง

    1 กุมภาพันธ์ 2547 17:15 น. - comment id 210627

    บทกลอนเพราะมากจริง ๆ  แม้อดีตจะไม่มีใคร แต่ตอนนี้ช็อกแล็ตมีเพื่อนที่ไทยโพเอมเต็มไปหมดเลย ดูซิ ^-^
  • กระดาษกาว

    1 กุมภาพันธ์ 2547 18:18 น. - comment id 210655

    กลอนเศร้าจังนะ ...
    ยังไงก็มีเพื่อนนะ ..
    ก็แค่อดีต  อย่าไปนึกถึงดีกว่าค่ะ 
    => ..เข้ามาดูแล้วนะค่ะ ..
  • พู่กันของหูกวาง

    2 กุมภาพันธ์ 2547 08:30 น. - comment id 210819

    ทนกับทางที่สับสน
    อับจนกับทางที่ค้นหา
    ...ลองหลับตา...แล้วเดินไปตามทางใจ...
    อาจจะดีกว่าลืมตาแล้วเดินไปหลงทาง...*-*
  • zilver

    2 กุมภาพันธ์ 2547 11:11 น. - comment id 210837

    แวะมาเยี่ยมครับ
    
  • ช็อกโกแล็ต

    2 กุมภาพันธ์ 2547 16:42 น. - comment id 210934

    ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากมาย
    จากเพื่อนๆบ้านไทยโพเอมนี้
    ^_^ รู้ซึ้งถึงความรู้สึกดีๆ
    ที่ทุกคนมอบให้ช็อกแล็ตมา...
    
    THANK YOU...........ToT นะคะ
    
  • ardin

    2 กุมภาพันธ์ 2547 18:10 น. - comment id 210992

    พี่คนนี้จะคอยปลอบโยน
    จะกระโจนเข้าไปหาเมื่อสิ้นหวัง
    มีเรื่องอะไรบอกมาช่วยทุกภวังค์
    จะเป็นพลังให้เธอนะคนดี
    
    /*/น้องมีเรื่องอะรายบอกมา!!! เดี๋ยวพี่เคลียร์เอง แฮะแฮะ ดูเป็นนักเลงไปมั้ยเนี่ย
  • **พาฝัน**

    2 กุมภาพันธ์ 2547 18:24 น. - comment id 211001

     . . ง๊าๆ นัส...ฝันมาช้าไปเป่า เฮ้อ..
    เข้ามาเสนอหน้า จะบอกว่านู๋ฝันเปนเพื่อนนู๋นัสอ่ะ (( นัสจะยอมให้ฝันเปนเพื่อนมั๊ยเนี่ย ??? )))
    
    
  • ปลาวาฬสีน้ำเงิน

    2 กุมภาพันธ์ 2547 18:45 น. - comment id 211021

    ขอเป็นเพื่อนด้วยคนได้ป่าวอ่า
    มาเป็นกำลังใจให้นะคะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    3 กุมภาพันธ์ 2547 00:15 น. - comment id 211113

    มีผู้คนอยู่รอบข้างมากมาย
    แต่ฉันกลับเดียวดายเหว่ว้า
    มีแต่ความทุกข์เหงาตลอดเวลา
    หรือเพราะหัวใจฉันมันโศกาไม่เลิกลาเสียที
    
    *-*เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ*-*
  • somebody

    3 กุมภาพันธ์ 2547 18:46 น. - comment id 211494

    พาฝัน>ไม่ช้าไปหรอกพาฝัน ช็อกแล็ตรู้ว่าพาฝันเข้ามาดูกลอนของช็อกแทบทุกกลอนเลย...
    
    ardin>ขอบคุณค่ะที่เข้ามาดูกลอนของช็อกแล็ต
    
    ปลาวาฬสีน้ำเงิน>wfhlb -v[86Ilesiy[de]y.08jt
    
    ผู้หญิงไร้เงา>ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้มาเสมอนะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน