ฉันยืนเดียวดายในม่านหมอก มองไปนอกหน้าต่างใจอ่อนล้า สิ่งที่ฉันมองเห็นมากับตา แต่กลับพร่างพราเหมือนไม่มีจริง .ฉันเดินทวนลมในทะเลหมอก มีแต่ภาพที่ลวงหลอกกับบางสิ่งที่หยุดนิ่ง อีกไม่นานภาพความฝันคงเป็นจริง แต่เธอกับทิ้งฉันไว้ในที่ไม่มีเธอ.....................
31 มกราคม 2547 16:14 น. - comment id 210040
โลกแห่งความฝัน อย่าฝันจนเบลอในสายหมอก... มาร่วมฝันด้วยอีกคนด้วยนะจ๊ะจึงได้หยอก พบคราวหน้าว่าขอบอกชือ ทิกิ_tiki จ้ะ อิอิ เพื่อความสุขและ อิสระในฝันแห่งนักกลอนทุกท่านในบ้าน..thaipoem.com ในนามของความรัก ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
31 มกราคม 2547 17:27 น. - comment id 210082
อืมม์.... ภาพคืนหลังครั้งเรายังผาสุก เคยร่วมทุกข์..จมขื่น...คืนเผาไหม้ น้อยนั้นหวาน...แทบมิได้...อยู่ในใจ ก็เหยียบย่ำ...ข้ามไป....จนไกลตา แล้วจะหวัง.....อะไร.......จากใจนี้ รักหมดใจ.....ให้เธอไป.....มั่นไร้ค่า ภาพของเธอ.....ฉันจึงติด......ปิดข้างฝา แล้วเสียบดาบ....อย่างช้าช้า...เศษกระจาย..!!!! ในบางความรู้สึกของทิกิ_tik นานมากแล้ว แต่บทนี้ของช็อคโกแลท.... .กระชากมันออกมา จากใจให้หลั่งมาเป็นกลอน.....ขอบใจค่ะ...... ในความทุกข์.....ร่วมทุกข์ ในความสุข.....ร่วมสุข จึงจะนับว่าเพื่อน ........ เพื่อความสุขและ อิสระในฝัน แห่งนักกลอนทุกท่านในบ้าน..thaipoem.com ในนามของความรัก ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน ฉันวางดาบไว้ตรงนี้ที่รอยช้ำ ให้จดจำคำหวานซ่านผ่านหู ให้จดจำรอยคำย่ำความครู ให้จดจำ..รอยความสู้..ครูคอยเคียง ..........จะจากไป...ใจก็ฝาก...จากเพียงร่าง วางดาบข้าง...หัวใจ...ไร้ซุ่มเสียง วางตอนบ่าย..สลายตัว..อย่ามัวเรียง จะคืนเบี่ยง..เมื่อบ่ายคล้อย..ร้อยนิทรา .......จะนำฝันนำสุขที่คลุกเคล้า จะนำขึ้นใส่เกล้า..เข้าแบกบ่า จะนำความ...ลามทุกข์สุก..ของเพื่อนยา ไปเก็บความ..ตามข้าฯมา..นะดวงใจ...!!! กำลังจะลาหน้ากลอนสักหกเจ็ดชั่วโมงเลยนำมาฝากไว้ให้อ่านค่ะ ....
31 มกราคม 2547 21:59 น. - comment id 210201
ฉันยืนเดียวดายในสายหมอก พร้อมกับบอกใจเองอย่าเกรงขาม เมื่อวันนี้ไม่มีเขาเฝ้าติดตาม จะไม่ถามเพราะเหตุใดจึงได้ลา *-*กลอนไพเราะดีค่ะ*-*
31 มกราคม 2547 23:15 น. - comment id 210235
ติ๊กจ๊ะ เพราะอย่างแรงเลยค่ะ........................ ผู้หญิงไร้เงา ฉันยืนเดียวดายในสายหมอก เพ้อพร่ำบอกกับเธอว่าคิดถึง แต่สิ่งที่ฉันคิดคำนึง คำคิดถึงคงไม่มีค่าสำหรับเธอ.................. ขอบคุณค่ะ...............
1 กุมภาพันธ์ 2547 04:53 น. - comment id 210444
เหมือนเป็นมายาลวงใจ ให้มองไม่เห็นเยื่อใยที่หลงเหลือ มองไปไกล ๆ ใจยังคลุมเครือ หม่นหมองทุกเมื่อ...เหมือนอยู่ในภวังค์... มาเยี่ยมนะครับ...กลอนน่ารักมากครับ...*-*