...อยากเดินเข้าไปหา แต่ฉันกลัวกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ไม่กล้าพบเจอเธอกับใคร จึงขอเลือกอยู่เดียวดาย เพียงลำพัง ...อยากโทร.กลับไปหา อยากคุย พูดจา อีกสักครั้ง แต่ไม่อยากเป็นคนไปกั้นกลาง ตรงที่ว่าง ระหว่าง เธอกับใคร
29 มกราคม 2547 20:21 น. - comment id 209266
. . กลอนเศร้า แต่เพราะ สวัสดีค่ะ
29 มกราคม 2547 23:20 น. - comment id 209358
อย่าเดินเข้าไปหา เพราะว่าไม่อยากกลั้นน้ำตา พบกันจากนี้ทุกเวลา ไม่อยากเป็นตัวปัญหาของใคร แวะมาค่ะ
30 มกราคม 2547 00:16 น. - comment id 209397
อยากจะโทรไปหา ให้รู้ว่าเธอสบายดีอยู่ที่ไหน แต่ก็ตัดใจไม่โทรไป เพราะไม่อยากให้ใครของเธอกังวล *-*กลอนไพเราะดีค่ะ*-*
30 มกราคม 2547 13:35 น. - comment id 209539
กลอนซึ้งมากเลยคะ แวะมาทักทาย
30 มกราคม 2547 16:32 น. - comment id 209595
เป็นเพื่อนกันยังจะให้เขียนอีกนะเพราะว่านั่งอยู่เครื่องข้าง ๆ กันนี่เองกลอนเพราะมาก ๆ นะสมเป็นกาญจริง อ้อหนังสือบันทึกเจ้าหญิงอะไรเนี่ยเอามาให้อ่านซักทีนะรอนานแล้วล่ะ