ได้ยินไหม....ฉันเกลียด...เธอ เกลียด...แทบไม่อยากเจอ เกลียด...เกลียดเธอ...เข้าใจไหม เกลียดความ....ไว้ว่างใจ เกลียดใจตัวเองที่....โง่งมงาย เกลียดความหวั่นไหว....เกลียด เกลียดทุกสิ่งทุกอย่าง.....ในชีวิต เกลียดทุกคนที่ทิ้งกันไป....เกลียด ได้ยินไหม....ฉันเกลียด... เกลียดโลกใบนี้....ที่ทิ้งให้ฉันอยู่เดี๋ยวดาย เกลียดคนรักใคร่.....ทิ้งให้อ้างว้าง....เดี๋ยวดาย เกลียดแม้ลมหายใจ.....ทำมัยต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป เกลียดทุกคน....ที่หลอกลวงกัน เกลียด..เกลียด...ทำมัย...ต้องหลอกกัน เธอจะได้ยินไหม....ฉันเกลียด... เธอทำให้ฉัน....ต้องพัง...หมดทั้งชีวิต เกลียดความพ่ายแพ้ เกลียดแม้ตัวเอง....ที่โง่หลงเชื่อใคร ฉันนี้จะเกลียดเธอจน...หมดลมหายใจ จะเกลียดเธอฟังใจ....แม้ลมหายใจ ทุกลมหายใจที่มี ชาตนี้ขอเกียจเธอ....จนวินาทีสุดท้าย เธอจะอยู่หนใด.....ไม่สำคัญ จงจำไว้ฉันนี้เกียจ...เกลียดเธอจนตาย กุหลาบไร้ใจ
ไร้ใจ 27 ม.ค. 2547 04:04 น. - ID 45449 
1411
3
0
27 มกราคม 2547 04:09 น. - comment id 208219
เกียจอะไรกันนักกันหนาเหรอครับ
27 มกราคม 2547 06:03 น. - comment id 208221
ใครทำให้เจ็บได้ขนาดนี้หน่อ เกียจเข้าใส้เลยนะ
27 มกราคม 2547 10:19 น. - comment id 208256
ไร้ใจที่รัก พันธนาการความคั่งแค้นคุโชนมิเคยได้ดับแม้นสักกระผีกร้นของเมตตาที่หลั่งให้ ด้วยปิดใจมิรับพลังเมตตาใดๆ ออดอ้อนหวั่นไหวแต่ในความเก่าที่ผ่านพ้นไป เกินไปหยุดค้นหาณ.แหล่งไหนในจักรวาล และด้วยเหตุที่ใครที่ได้เห็นพ้องพานก็มิอยากได้จะไปเก็บอารมณ์อันขมขื่นใจนั้นมาจับใส่ไว้ในห้องใจแห่งเมตตา ยากจะปลอบขวัญที่ร้างลา......ด้วยโฉมพิศมัยแต่กระไรหนา.....ไม่เห็นเยื่อใยใจนี้ที่เฝ้าดู..เฝ้ามีกรุณามหาศาล......ที่หลั่งล้นให้แด่เธอทุกทิวา.......ราตรีกาล เธอก็เพียงบ่มสะท้านอยู่แต่ในทรมาณแห่งกามา... อันเริงล้นระส่ำระส่ายในใจน้อย แต่โชนแสงสว่างด้วยสีดำข้นเข้มแดงน่าผวา พี่เข้าใกล้........แม้นโอบไว้ด้วยเมตตา แม้นห่มเธอทั้งปีกฟ้า........เธอก็ยังไม่ฟื้นใจ แม้นสอยดาวทุกดวงในห่วงหาว มาเก็บราวเรื่องเรียงร้อยไว้ใกล้ เธอก็ยังพร่าพรรณนาทุกคราไป กระไรหนอไร้ใจไม่ปรานี ว่าถ้อยคำของจอมขวัญมันคายจิต ขมสนิทด้วยถ้อยคำ..ซึ่งเข้มสี หากนิ่งบ้าง.....รับกระแสแห่งอารี และเมตตา......ล้นที่.....ใครมีใจ ก็จะพบ......ปรสบค่า......มหาศาล . พี่เพียงผ่าน.....มาครานี้.......จึงเคียงใกล้ สงบเถิด......ขนิษฐา........เจ้ายาใจ สงบใน.......รสพระธรรม........ซึ่งนำมา....... ทิกิ..ผู้หวังให้ไร้ใจได้เปิดภาวะใจสงบให้ตนเองเสียที
27 มกราคม 2547 23:21 น. - comment id 208475
ฉันเกลียดเธอไม่ลง เพราะใจฉันปลงรักมั่น มีเธอเท่านั้นที่ผูกพัน ฉันจึงเกลียดเธอนั้นไม่ได้สักที *-*เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
