อนิจจาความรักของเราเอ๋ย ไฉนเลยจึงได้มาเปลี่ยนผัน แต่ก่อนรักสองเรามีให้กัน นานนับวันรักนั้นยิ่งผันแปร ไม่เข้าใจเหตุใดเป็นเช่นนี้ รักกันอยู่ดีดีจึงเกิดแผล โอ้เธอจ๋าทำไมใจเชือนแช ไม่แน่วแน่ในดั่งคำสัญญา คบชายใหม่ทิ้งฉันระทมเศร้า ใจหงอยเหงาได้แต่เพ้อละเมอหา ทุกๆ วันฉันนั่งหลั่งน้ำตา เมื่อเธอมากับเขายิ่งปวดใจ ขอเวลาให้ฉันได้หรือเปล่า? ลืมเรื่องราวเราสองที่หมองไหม้ ต่อจากนี้ฉันคงต้องทำใจ จะไม่ขอรักใครไหนอีกเลย...
ต๋องแต๋ง 24 ม.ค. 2547 10:01 น. - ID 45252 
807
6
0
24 มกราคม 2547 10:04 น. - comment id 206876
กลอนบทนี้เป็นตอนอวสานแล้วครับ เป็นไง? เรื่องราวความรักของผม หวานมันแค่ตอนแรก แต่สุดท้ายก็ต้องลงเอยด้วยน้ำตา
24 มกราคม 2547 11:37 น. - comment id 206927
**** ฮือออ ฮือออ กาแฟหก เลอะเลย ฮืออ ---------
24 มกราคม 2547 15:41 น. - comment id 207042
ความแน่นอน...คือ..ความไม่แน่นอน..นะจ๊ะ.. แวะมาทักทายจ๊ะ..
24 มกราคม 2547 16:50 น. - comment id 207076
ขอให้เจอคนที่ดีนะครับ คุณต๋องแต๋ง รอยแผลจะได้หายจะได้ไม่มีลอยแผลเป็น
24 มกราคม 2547 21:08 น. - comment id 207244
อย่าคิดมากเลยนะคนดี กับความรักที่มีที่เห็น อาจพบสุขเศร้าเหงาลำเค็ญ นี่หละเป็นความรักที่มักเกิดกับทุกคน *-*อย่าคิดมากเลยนะค่ะ ตอนแรกนึกว่าจะสมหวังในรัก ช่วยลุ้น แต่พอรู้ว่าผิดหวังก็เศร้าและเสียใจด้วย แต่ก็นั่นหละค่ะ ในเมื่อรักสมหวังได้ก็ผิดหวังได้ ฉะนั้นเราอาจจะสมหวังในครั้งต่อไปได้เช่นกันค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ*-*
29 มกราคม 2547 13:11 น. - comment id 209075
ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจกัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
