บางครั้งสิ่งที่มี มันก้อไม่ยั้งยื่น แต่สิ่งที่ไม่คิดว่าจะมี กลับอยู่ในใจ....ส่วนลึก มันอดที่จะนึกไม่ได้ ทำมัย.... บางครั้งคนที่เราเชื่อและไว้ใจ ที่พร้อมและฝากชีวิตไว้ กลับเป็นเหมือนส่วนเกิน ของชีวิตเขาเลยมา เขาไม่เคยคิดรักและห่วงใย เศร้าเสียใจ...น้ำตาไหล นั่งร้องไห้ร่ำไป.... รักที่เฝ้ารอทั้งชีวิต ได้เจอเจอะกลับไม่เห็นค่ากัน แปลกดีนะคนเรา อยู่กับความ เหงา เศร้า อยู่เดี๋ยวดายเลยมา สิ่งที่คิดว่าใช่ มัน่เหมือนไม่มีความหมายอะไร ชอบคิดฝันหลงละเมอ กับความสุขที่เลือนลอย ไม่มีวันเป็นจริง กุหลาบไรใจ
23 มกราคม 2547 21:38 น. - comment id 206679
สวาทกลุ้ม.. รุมเร้าจิต หวังเชย.. หวังชิด.. สนิทสนม อกไหม้.. ฤทัยเกรียมตรม ระบม..ช้ำนัก..เพราะรักแรง ฯ
23 มกราคม 2547 22:19 น. - comment id 206696
มันก็แล้วแต่มุมมอง ของแต่ละบุคคลและสิ่งที่เคยเจอด้วยนะ ว่าดีหรือไม่ดี
24 มกราคม 2547 00:10 น. - comment id 206750
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร คนที่เราไว้ใจกันขนาดนี้ ถึงทำให้เราต้องเจอแต่ความใจร้ายสิ้นดี ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรนี้เหมือนกัน *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*
24 มกราคม 2547 10:24 น. - comment id 206894
มีแต่ความว่างเปล่า มีแต่ความเหงาในใจ มีแต่ความหมองไหม้ ที่เธอฝากไว้กับใจฉัน ***กลอนเพราะดีครับ***