จากวันนั้นที่ฉันได้รับฟังอะไรบาสิ่ง มันอาจเป็นความจริง...ที่ยิ่งทำให้ผิดหวัง เธอรู้ไหม...ใจฉันมันแสนอ้างว้าง สงสัยกับเหตุผลบางอย่าง...ที่เราต้องห่างไกล ได้แต่ถามฟ้า...ว่าเหตุใดหนาเราจึงเหงา เหตุใดฉันจึงทนเศร้า...เมื่อรักของเราได้ขาดหาย ตอกย้ำแต่เรื่องราว...ระหว่างเราที่เก่าเกินไป เงียบ-เงียบเดียวดาย...อยู่กับใจที่ช้ำระทม นอนซม...หมกตัวใต้ผ้าห่มผืนหนา เหมือนว่าเราเองไม่มีค่า...ให้เธอเข้ามาอย่างเหมาะสม จมอยู่กับตัวเอง...วังเวงกับรอยอารมณ์ หลั่งน้ำตาพรั่งพรม...ปวดร้าวระบมอยู่ในใจ ฟ้า...เมื่อไรจะแคบลงสักที เมื่อไรความเหงานี้...จะไม่มีให้อ่อนไหว ไม่ต้องโง่งม...อยู่กับความทุกข์ระทมเรื่อยไป พอทีได้ไหม...อย่าให้หัวใจต้องทรมาน เบื่อลมฝน...ที่โปรยปรายลงมาอย่างนี้ รู้ไหมว่าฉันเหนื่อยเต็มที...ที่จะใยดีกับความรักนั้น ได้แค่คอยว่าเมื่อไร...ลมฝนจะหายไป...และฉันไม่มีใจให้แก่กัน อยากเป็นคนดี...ที่มีแค่ความฝัน...*และไม่อยากหันไปมองความจริง*...
พู่กันของหูกวาง 23 ม.ค. 2547 07:34 น. - ID 45170 
701
19
0
23 มกราคม 2547 10:00 น. - comment id 206391
จะเจ็บให้ถึงที่สุด ก่อนที่จะหยุดเพื่อเป็นคนกล้า จะอ่อนแอกับหยดน้ำตา เพื่อแลกกับความทรงจำมีค่าราคาแพง จะเรียนรู้บทเรียนของคนอ่อนไหว เพื่อพบกับบทเรียนใหม่ของคนเข้มแข็ง จะหยุดพักเพื่อเก็บเรี่ยวแรง ก้าวไปสู่แสงแห่งความรักจริง ** ลืมอดีตที่เคยมี .. เป็นเรื่องยาก ถ้าเทียบกับการสอนตัวเอง .. ให้รักตัวเองมากขึ้น .. แต่ .. บางทีก็ต้องยอมรับความจริง .. แม้ไม่อยากยินดีก็ตาม มาแตงขอมีส่วนร่วมในคำถามนี้ด้วยคนนะคะ **
23 มกราคม 2547 10:20 น. - comment id 206395
ถึงคุณมาแตง... เป็นคำถามที่โหยหาคำตอบ สิ่งที่ใจต้องการเก็บกอบไม่ใช่ความห่วงหา แต่ว่าเป็นส่วนหนึ่งของแววตา คอยลบรอยปริศนาในหัวใจ... จากวันนี้เพียงได้คำปลบ สิ่งที่ใจเก็บกอบก็คงเป็นไปได้ อย่างน้อยที่สุดยังเป็นคนหนึ่งของโลกทั้งใบ อยู่ใต้ผืนฟ้าแค่ไกล้...ไม่ต้องห่วงใยแค่รับรู้ก็พอ... อิ อิ มามั่ว ๆ แต่ก็ขอบคุณมาก นะครับ...ยินดีมากนะคับ..*-*
23 มกราคม 2547 12:06 น. - comment id 206418
แต่งได้ดีมาก ๆ ค่ะ ชื่นชมจากใจเลยนะ... *+* มาทักทายค่ะ *+*
23 มกราคม 2547 14:46 น. - comment id 206496
ถึงคุณ.yuki... ขอบคุณนะครับที่มาเยี่ยมกัน...ขอบคุณจากใจเช่นเดียวกันครับ...มาสั้น ๆ พู่กันก็ชื่นใจ อิ อิ *-*
23 มกราคม 2547 14:53 น. - comment id 206499
..สวัสดีค่ะ... ...มาปลอบคนเหงา อย่าเศร้า....และหมองหม่น ยังมีเราอีกทั้งคน แวะเวียนวน....ปลอบคนซ้ำ.....อิอิ ...~-~....
23 มกราคม 2547 15:27 น. - comment id 206521
สำหรับคำถามนี้ ยากเต็มทีที่จะตอบ...คลายสงสัย เพราะคนตอบก็สับสนเหลือเกินกับหัวใจ จึงไม่อาจตอบเธอได้เพราะเหนื่อยล้ามาเช่นกัน
23 มกราคม 2547 16:53 น. - comment id 206543
แต่งเก่งจัง
23 มกราคม 2547 17:29 น. - comment id 206571
เพราะจังค่ะ เนี่ยเพิ่งกลับจากโรงเรียน เฮ้อ!! ขอเป็นเพื่อนด้วยคนนะคะ.......ฟ้าสวยเองค่ะ ...........................^_____^..............................
23 มกราคม 2547 18:08 น. - comment id 206582
ยังมีความจริงที่สวยงาม ยังมีท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ ยังมีสายน้ำให้ล่องไป และยังมีฉันนั้นเป็นเพื่อนเธอ ***อย่าเก็บความเหงาไว้คนเดียวนะ มันไม่ดี เอามาให้เพื่อนคนนี้ข่วยแบ่งไปหน่อยมั้ยคะ
23 มกราคม 2547 19:05 น. - comment id 206599
ฉันก็อยากจะถามเธอ ตลอดเวลาที่เธอคบกับฉัน เธอคิดกับฉันเช่นไร ตอบหน่อยได้มั้ย คนดี... ถาม 100 เหตุผลเหรอค่ะ อิอิ มาทักทายด้วยหัวใจนะ *_________*
23 มกราคม 2547 20:13 น. - comment id 206629
*** โอ๋ๆๆๆ อย่าร้องน๊า โอ๋ๆๆ นิ่งเต๊ะๆๆ --------
23 มกราคม 2547 21:49 น. - comment id 206684
ขอให้นายโชคดีนะที่พรุ่งนี้จะต้องไปค่ายแล้วอ่ะ ขอให้กลับมาครบ32นะเป็นห่วงกลัวจะไม่ได้มาอ่านกลอนเพราะๆของนายอีก....*_*.....
23 มกราคม 2547 22:58 น. - comment id 206715
รู้ไว้นะว่าวันใด ที่ใจของน้องอ่อนล้า พี่ยังเป็นห่วงเสมอมา และคอยส่งกำลังใจให้หนาเสมอไป และไม่ว่าน้องจะเหงาเศร้า รู้ไว้นะว่าพี่ไร้เงาเศร้าหวั่นไหว ด้วยเพราะเป็นห่วงเป็นใย อยากให้น้องสุขหทัยตลอดเวลา *-*ใครทำให้น้องชายพี่เศร้าได้ขนาดนี้ค่ะ ไม่เศร้านะค่ะพี่จะอยู่เป็นเพื่อนน้องเอง หลับฝันดีนะค่ะ*-*
23 มกราคม 2547 22:58 น. - comment id 206716
กลอนเพราะมากๆค่ะ...ขอสมัครเป็นลูกศิษย์ช่วยสอนวิธีที่แต่งกลอนให้เพราะอย่างงี้ต้องทำงัยบ้างค่ะ
24 มกราคม 2547 02:24 น. - comment id 206809
เศร้าจัง... ปล่อยให้ความเศร้า..ในวันนี้..ผ่านไป.. พรุ่งนี้...ตื่นมา..จะพบกลับความสดใส.. หลับ...ซะ..คนดี...เหนื่อยก็พักใจ.. วันรุ่ง..พรุ่งนี้...ตะวันฉายแสง.. ชีวิตใหม่ ๆ ก็จะเริ่มต้น มาให้กำลังใจ
24 มกราคม 2547 04:15 น. - comment id 206842
ถึงคุณซอมพลอ... วันนี้ไม่มาแปะรึครับ อิอิ *-* ...อบอ่นใจอยู่เสมอ เมื่อมีเธอมาเคียงใกล้ ถึงไม่ได้เห้นหน้าก็ไม่เป็นไร แค่ขอให้ใจเราผูกกัน... ขอบคุณมากนะครับที่มาเยี่ยม...*-* ถึงคุณข้าวปล้อง... เหนือยล้ามาหรือคนดี มาตรงนี้สิมาอยู่ใกล้ๆ จะยื่นตักให้ซบหน้าสบายใจ พร้องให้กำลังเธอลุกขึ้นใหม่...อย่างแข็งแรง... *-*ล้อเล่นนะครับ เรื่องตักกน่ะ...แต่ยังมีใจให้ซบนะครับ (อิอิ มีปัญหาอะไรก็มาระบายได้) เพราะว่าปรึกษาไม่ค่อยได้น่ะครับ อิอิ ชอบงงกับปัญหาที่เขาถามมาบ่อย ๆ เลยเป็นได้แค่เนี๊ยะ...*-* ถึงคุณRainsummer แม้เป็นเพียงคำสั้น ๆ ที่เธอส่งมา ก็ทำให้ความอ่อนล้าห่างหาย เธอเข้ามาให้กำลังใจ อบอุ่นเหลือเกินหัวใจ...ที่เธอให้คำชม...*-* ...อิอิ ขอบคุณมากนะครับ ที่มาเยี่ยม และชมด้วย อิอิ *-* เขิน*-* ถึงคุณ ฟ้าสวย... ยินดีครับผม... เพียงหาเธอเศร้ามา ขอให้เธอหันหน้ามามองฉัน จะรู้ว่ามีคนนึงยิ้มให้กัน พร้อมมอบความห่วงใยให้กัน...ตลอดมา... ...(เฮ้อ..)...ถอนใจเรื่องอะไรรึครับ...ไม่ต้องคิดมากนะครับ...กลับมาจากโรงเรียนแล้วก็เข้ามาอ่านกลอนจะได้สบาย ๆ ใจ...หรือไปเล่นข้างนอกก็ได้...จะได้ลืม ๆ มันซะครับ... เออ*-* แล้วที่เราพูดเนี่ย คุณฟ้าสวยเขาเศร้ารึยังเรา...โธ่...ต๊องอีกละ..*-*อิอิ ถึงคุณardin... เธอช่างมีน้ำใจดั่งสายน้ำริน ไม่มีวันหมดน้ำจากถิ่นแห่งความใส ขอบคุณสำหรับความจริงใจ หากมีเรื่องเศร้าอะไร...จะมาระบายให้ฟัง... อิอิ ขอบคุณมากนะครับ...แต่ไม่เป็นไรครับ เพราะว่าผมคงทำใจได้แล้ว...อะไร ๆ ก็ตามมันก็มักจะปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา...ผมเองคงปล่อยให้มันเป็นอย่างนั้นครับ...*-* ถึงคุณ100 เหตุผล... หากถามว่าเวลาที่เธอคบกับฉัน เธอนั้นจะแสนดีแค่ไหน ตอบได้เลยว่าสิ่งที่ได้กลับคืนจากใจ คือรอยเปี่ยมล้นแห่งความจริงใจที่เธอส่งให้กัน ไม่มี 100 เหตุผลมาตอบให้ เพราะรู้ดีว่าใจมันมีแค่ 1 คำตอบของฉัน คำตอบก็คือเธอยังเป็ฯคนที่แสนดีที่ห่วงใยกัน เหมือนกับว่าเป็นญาติกัน...ที่ไทโพเอ็ม...อิอิ *-* ขอบคุณมากนะครับ...ที่มาเยี่ยมกัน... *-*...ไม่มีเหตุผลเป็นร้อย...แต่หน่มน้อยก็จริงใจนะ...*-* ถึงคุณกวีบ้านนอก... นิ่งแล้วครับ...อิอิ...กลัวเดี๋ยวโดนเตะ... นิ่งทันใด เมื่อรู้ว่ามีใครมาปลอบข้าง ๆ ได้ฟังแล้วรอยเศร้ามันจาง แต่ร้องรีบนิ่งหน่อยเดี๋ยวพี่แกรำคาญ...ขว้างอะไรมา...*-* อิอิ ล้อเล่นครับ ขอบคุณเสมอครับที่มาเยี่ยมกัน...*-* ถึงคุณมันส์ฝรั่ง... ...จะกลับมาหาเธอ รู้ดีเสมอว่าเธอคือคนชิดใกล้ จะกลับมาครอบ 32 พร้อมหัวใจ ส้งให้แด่คนห่วงใย...อย่างเธอ... ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยมกันนะครับ..*-* ถึงคุณ ผู้หญิงไร้เงา... พี่สาวจ๋า พู่กันนะหายเศร้าแล้ว วันนี้มีเธอมานามแนว มาส่องแววว่าห่วงใย ก็อุ่นใจเหลือล้น ไม่รู้ว่าความทุกข์ทนหมดไปเมื่อไร รู้แต่ตอนนี้มีเธอเต็มหัวใจ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ที่ให้...ตอลดมา...*-* ขอบพีสาวเช่นกันนะครับที่มาเยยี่ยมกันเสมอ...หายแล้ว เพราะเตรียมพร้อมไปเข้าค่อย...ฮ่า ๆ ๆ *-* ถึงคุณในฝัน... ขอบคุณที่เชยชม หากไม่ขมที่ชมอยู่อย่างนี้ จะให้สอนแต่งกลอนก็ยินดี พู่กันคนนี้...จะทำเพื่อคุณ...*-* ...เอาจริงรึเปล่าครับ ยินดีมาก ๆ นะครับ...ไว้เดี๋ยวกลับมาผมจะไปสอนนะครับ..*-* ถึงคุณภูตะวัน ตะวันรอน... เช้าสดใสในวันนี้ เป็นวันใหม่ที่ดีเมื่อเธอเคียงใกล้ คอยปลอยโยน...ส่งมอบกำลังใจ อยากให้เธอรู้ไว้...ที่ฉันยิ้มได้ ก็เพราะเธอ...*-* ...ขอบคุณมากครับสำหรับกำลังใจ...ไม่เศร้าแล้ว...เดี๋ยวจะเอากลอนซึ้ง ๆ มามั่งดีกว่า นะครับ อิอิ *-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมด้วยนะครับ...*-*
25 มกราคม 2547 10:52 น. - comment id 207413
แวะมาหาค่ะ
25 มกราคม 2547 18:15 น. - comment id 207621
. . มาอ่านกลอนของคุณพี่กวาง (( ขออนุญาติเรียกอย่างงี้นะคะ ไม่อนุญาตก็บอกจาได้ไม่เรียก ^^)) . . แต่ไม่รู้ว่าจะมาช้าไปอ๊ะป่าว.. . . . ซาหวัดดีค่ะ
29 มกราคม 2547 05:46 น. - comment id 208985
ถึงคุณโลกแห่งความฝัน... ...ครับผม ยินดีมากครับ ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ.. ถึงคุณพาฝัน... ได้เสมอครับคุณน้องรัก...แหม...มาเยี่ยมกันแล้วเป็นพี่น้องกันก็ดีไม่ใช่เหรอครับ น้องพาฝัน..*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
