เวิ้งว้างว่างเปล่าเดียวดายนัก เมื่อคนรักจากลาแสนห่างเหิน เมื่อเส้นทางที่เหลือคือหมางเมิน เมื่อตางเส้นทางเดินต่างหัวใจ จึงเวิ้งว้างว่างเปล่าเดียวดายนัก เมื่อความรักไร้เธอมาชิดใกล้ เมื่อหัวใจหนึ่งดวงแยกแตกไป เจ้าหัวใจหนึ่งดวงเลยแหลกลาญ
นาวี นาวา 20 ม.ค. 2547 20:40 น. - ID 44990 
1305
0
0
20 มกราคม 2547 23:52 น. - comment id 205516
ไม่จริงหรอกค่ะ... คุณพี่นาวี... แม้ความรัก... จะจากพลี... ใช่ใจสลาย... เปรียบหัวใจ... ไร้รัก...นี้พักกาย... พอเริ่มสบาย... มันจะเริ่ม... โบยบิน... คนเรา... อยู่ได้ด้วย... กำลังใจ... แม้ความรักลาไกล... แต่ใจต้องมีหวัง... หวังหมดทุกข์... หวังพบสุข... เติมพลัง... สุดแล้วแต่..อยากหวัง...ดังต้องการ... เมื่อมีหวัง... ย่อมเกิดฝัน...อันยิ่งใหญ่... ฝันให้ไกล... ไปให้ถึง... ดังวาดฝัน... ความสำเร็จ... อยู่ไม่ไกล... แม้นานวัน... สุดสิ้นฝัน... นั้นคือสุข... นิรันดร...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
