ฉันหลงทางผ่านมาในความเหงา ในวินาทีที่ความทรงจำเก่า เก่า - - - ขาดหาย ทรมานเหลือเกิน - - - กับความห่างเหินรอบกาย โลกอบอุ่นที่คุ้นใจ - - - อยู่ที่ไหนกัน ฟ้าบนทางสายนี้แสนหนาว หาดทรายที่ทอดยาว - - - กลับไร้ฝั่งให้ซบฝัน ล้มตัวนอน - - - ซบผืนทราย - - - อาบแสงจันทร์ นี่ความอ้างว้างจะนำทางฉัน - - - ไปสู่ทิศใด ฉันหลงทางผ่านมาในความเหงา เดินทางพร้อมหัวใจว่างเปล่าที่กำลังร้องไห้ เก็บกลีบความรัก - - - ที่ร่วงหล่นบนทางใจ จะหาทางออกเจอวันไหน - - - ไม่รู้เลย ความเหงา - - - หล่อหลอมฉันขึ้นมา ฉันจึงกลายเป็นผู้หญิงเจ้าน้ำตา - - - อย่างช่วยไม่ได้ กวีบทโศก - - - คือโลกที่ฉันเป็นไป ฉันกำลังหลับไหล - - - เมื่อแว่วเพลงใบไม้ - - - ร่ายลำนำ เหงา - - - ในเสียงของสายลมพริ้ว ยามนี้ความรักยังปลิดปลิว - - - และขอบตาฉันยังช้ำ อย่าบอกฉันเลย - - - ว่าเธอเข้าใจในถ้อยคำ เพราะคำพูดนั้นง่ายกว่าการกระทำ - - - เป็นธรรมดา โลกของฉันไม่มีสีสัน แต่ฉันชินชากับมัน - - - จนไม่รู้สึกรู้สา แน่ใจหรือ - - - ที่เธออยากเข้ามาเยียวยา กลัวแต่จะยิ่งฝังมันไว้อย่างทรมา - - - มากกว่าเดิม
มาแตง 12 ม.ค. 2547 11:51 น. - ID 44426 
1258
9
0
12 มกราคม 2547 12:14 น. - comment id 201483
นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาเลยค่ะ ....บินไปเดียวดายกลางสายลมแปรปรวน เพียงทะเลครวญฟังคล้ายเป็นเพลงเศร้า ค่ำคืนนี้ฉันเพลีย ฉันเหนื่อยฉันหนาว และเหงาเหลือเกิน ไม่เคยมีใครมีรักแท้จริงใจ จะมองทางใดดูเคว้งคว้างว่างเปล่า ฝ่าลมฝนลำพังมากี่ร้อนหนาว จนล้าสิ้นแรง * ไม่อยากเห็นภาพใดแม้แต่ท้องฟ้า อยากจะพักดวงตาลงชั่วกาล จะไปซุกตัวนอนซ่อนกายในเงาจันทร์ จะหลับฝันไม่ขอตื่นขึ้นมา คงจะมีเพียงลมหายใจรวยริน เอนกายบนดินยอมรับความแพ้พ่าย ปีกของฉันมันหนัก บินต่อไม่ไหว จะขอพักกายชั่วกาล
12 มกราคม 2547 12:55 น. - comment id 201497
รดา *** ขอบคุณ สำหรับการแวะมาทักทายค่ะ
12 มกราคม 2547 13:49 น. - comment id 201516
ถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีจังเลยครับ...
12 มกราคม 2547 15:57 น. - comment id 201557
เหงา เศร้า กินใจที่สุดเลยค่ะ ชอบจังเลย
12 มกราคม 2547 17:03 น. - comment id 201609
ผมก็เหงาครับ กลอนคุณยิ่งทำให้เหงาลงไปอีก
12 มกราคม 2547 18:39 น. - comment id 201675
เงียเหงาโศกเศร้าไห้ ปวดร้าวใจไร้ความหวัง ครวญคร่ำเพียงลำพัง ถูกฝังไว้ตายทั้งเป็น
12 มกราคม 2547 22:03 น. - comment id 201779
ความเหงาอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง *-*บทกลอนข้างบทเป็นตัวตนของคุณ บทกลอนที่คุณเห็นก็เป็นตัวตนของผู้หญิงไร้เงาเหมือนกันค่ะ ซึ่งถ้าจะให้ชัดก็อ่านได้จากหัวใจทำไมต้องปิดผนึก นั่นคือความรู้สึกจริงค่ะ*-*
12 มกราคม 2547 22:08 น. - comment id 201784
ลืมบอกไปกลอนคุณไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลย และผู้หญิงไร้เงาก็ชอบกลอนบทนี้ของคุณมากเพราะเหมือนกันความรู้สึกตัวเองดีค่ะ
13 มกราคม 2547 16:11 น. - comment id 202057
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ จะได้ไม่หลงทางงัยนะ *_______*
13 มกราคม 2547 16:17 น. - comment id 202066
นี่คือเหงา นี่แหละเหงา นี่คือความจริงที่ได้เจอ เจ็บปวดทรมาณลึกลงข้างในใจ โอ้ความเหงา มันช่างหนาว มันช่างยาวนานและทุกข์ทน รอคอยใครบางคนมาหยุดมัน ** ขอบคุณสำหรับทุกๆ กำลังใจ ขอบคุณมากมายค่ะ **
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
