หน้าส่วนตัว
ถึงวันนี้คงต้องท้อเพราะรอหวัง
ถึงวันนี้ใจพินพังรั้งไม่ไหว
ถึงวันนี้ไม่มีแล้วแก้วดวงใจ
ถึงวันนี้เขาจากไปให้ระทม
รักที่จากพรากไปไม่คืนกลับ
คงลาลับกับดวงใจให้ขื่นขม
คงฝากเพียงเสียงกระเส่าร้าวระบม
คงเพียงลมพาให้ตรมขมดวงแด
______________
รักร้าวรานรานร้าวให้หนาวจิต
รักลิขิตให้จิตคิดโหยหา
รักจากพรากดวงใจไปไกลตา
รักชักพาให้อุราข้าเดียวดาย
เหมือนคมมีดกรีดใจให้เป็นแผล
จึงปรวนแปรจิตไปให้ห่างหาย
เจ็บกลืนกล้ำจนช้ำพร่ำมิวาย
จนตัวตายมิห่างหายคลายโศกตรม
_____________
ใยไหม 9 ม.ค. 2547 13:25 น. - ID 44245 
817
9
0
9 มกราคม 2547 14:12 น. - comment id 200078
กุหลาบขาวขาว......... ผลิดอกออกราวอวดอ้าง ว่าตนงามงดหมดทุกอย่าง ถูกจัดวางตั้งไว้ในแจกัน เผลอมืออาดเอื้อม....... ยากลืมเลือนแผลเตือนฉัน หนามคมยอกบอกความนัยให้รางวัล เตือนตัวฉันให้ระวังครั้งต่อไป ความเอ๋ย ความรัก...... สวยงามนักหลงรักใคร่ เผลอตกหลุมพรางเธอวางไว้ หนามรักทิ่มใจให้แผลดั่งแช่พิษ กุหลาบคมผสมเชื้อ....... แม้แทงเนื้อใส่เกลือหายสนิท หนามรักทิ่มใจอาจใช้ทั้งชีวิต เพื่อถอนพิษที่ซ่อนไว้ในรักเธอ ฯ +-+
9 มกราคม 2547 14:51 น. - comment id 200098
รักร้าวรานรานร้าวให้หนาวจิต และทำพิษในจิตให้คิดหัน เจ็บเหลือเกินในใจในทุกวัน ด้วยเธอนั้นไม่หันหลังกลับมา *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งกลอนเก่งจัง*-*
9 มกราคม 2547 15:26 น. - comment id 200131
ฤๅสิ้นหวังในรักหักใจหนี ขวัญชีวีอย่าตรมระทมหมอง ใช่สิ้นชีพตักษัยไร้ใครครอง ขอจงมองอย่างรู้ดูถ้อยความ นิยามรักหลากกระบวนชวนให้หลง ไยมิปลงหยุดพักหักใจหวาม รักหรือใคร่..แยกไว้ในนิยาม ใช่เดินตามจิตตนดั้นด้นเอา จะสิ้นหวังหรือเริงรื่นชมื่นรัก ให้ตระหนักอย่าซึ้งซึ่งความเขลา รักลวงโลกโยกคลอนย้อนดั่งเงา มามัวเศร้าทำไม..ให้คิดเอง
9 มกราคม 2547 16:29 น. - comment id 200171
คนเราท้อได้แต่อย่าถอยนะค่ะ
9 มกราคม 2547 22:43 น. - comment id 200347
กวีบ้านนอก ทั้งชีวิตที่พลั้งจิตจะผิดไหม? ทุ่มเทไปทั้งหัวใจไร้เหตุผล ยังมุ่งหน้าแม้ว่าข้าอึงอล แม้สับสนก็ยังทนด้นดั้นไป จะสาวเท้าก้าวไปด้วยในจิต ยังฝังติดจิตใจอยู่รู้อ่อนไหว แต่ยังทำแม้ระกำทำทำไม หรือโง่ไปจนจิตใจให้ระทม ผู้หญิงไร้เงา รักร้าวรานจนมาพาลผลาญดวงจิต ยังผังติดจิตใจให้หมองศรี รักไปแล้วต้องช้ำย้ำชีวี ใช่อยากมีคนดีที่เปลี่ยนใจ อัลมิตรา ฤๅสิ้นหวังเพราะพังรักให้หนักอก ใช่เพ้อพกตกจิตคิดโหยหา แต่เพราะบ่วงความหวังพังลงมา โอ้แก้วตาหัวใจข้าล้าระทม เพราะรอเจ้าให้หวลจวนคืนกลับ แต่ลาลับในจิตคิดหมองหม่น คงมีงานสำคัญกว่าข้าคนจน โถ...หน้ามนพี่จนเงินไม่จนใจ 55555 ข้าวปล้อง ขอบคุณค่ะ สำหรับกำลังใจ
9 มกราคม 2547 23:39 น. - comment id 200390
เธอจะไม่มีวันสิ้นหวัง ตราบใหที่เธอยังมีพลัง...พอะสุ้ไหว ฉันจะเป็นแรงกำลัง...ผลักดันให้เธอข้ามไป ก้าวผ่านความท้อแท้ในใจ...ด้วยไมตรี มาเยี่ยมคร๊าบบบบ...
9 มกราคม 2547 23:57 น. - comment id 200406
....คนจมน้ำดำผุดก่อนหยุดดิ้น ก่อนจะสิ้นใจลงอย่างสงสาร ครั้งสุดท้ายไร้แรงแข็งสู้นาน ยังต้องต้านเผื่อรอดแล้วปลอดภัย.... .......อย่าสิ้นหวังนะครับ สวัสดีครับ..............
10 มกราคม 2547 07:13 น. - comment id 200490
แต่งได้..ไพเราะมากค่ะ... เรน...แวะมา..ทักทาย..นะคะ...
10 มกราคม 2547 15:03 น. - comment id 200599
พู่กันหูกวง ..ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่หยิบยื่นให้มากมายอย่างนี้ ขอบคุณสำหรับสิ่ง ดี ดี..ที่มีให้กันนี้..ขอบคุณ... ขอบคุณที่มีความรักให้เสมอ ..แม้ไม่ได้พบเจอก้อมีไออุ่น... วันนี้อยากบอก ขอบคุณ สำหรับการเกื้อหนุนและให้ความอบอุ่นเสมอมา... *ขอบคุณค่ะที่แวะเวียนมา ที่รักของฉัน (รึของใคร?...) ...คนจมน้ำยังดำผุดก่อนหยุดดิ้น ฉันจะสิ้นแรงลมได้ไฉน หากหมดหวังครั้งนี้คงหมดใจ แต่...ยังหวังต่อไปได้อะไรกัน? *มาตอบหน่อยจิ ตะเอง...ว่าทำไม.....? rain ...ขอบคุณค่ะ..ที่แวะมาทักทาย...และขอบคุณค่ะสำหรับคำชม และขอยกความดีนี้ให้กับหลายๆท่านที่ให้โอกาส ให้คำปรึกษา สั่งสอน... ทั้งที่นักเรียนโข่งคนนี้สอนยากๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ใยไหมคงต้องเรยนรู้อะไรอีกเยอะจึงจะเขียนกลอนได้ดี ..พยายามค่ะ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
