ฉันเคยพบ เคยเข้าใจ เธอคนนี้ แต่วันนี้ เปลี่ยนแปลงไป เป็นอย่างอื่น อยากเข้าไป ทักทาย ก็เต็มกลืน จำต้องฝืน เดินห่าง จากเธอไป จึงได้แต่ คอยเฝ้ามอง อยู่ห่างห่าง จึงได้แต่ คิดถึงเธอ อยู่ทุกเมื่อ จึงได้แต่ เพ้อฝัน สุดจุนเจือ ได้แต่เบื่อ ตัวเอง ที่ต้องเป็น(อย่างนี้) ---_ --- ll
8 มกราคม 2547 18:05 น. - comment id 199794
ฉันเองก็ไม่เข้าใจตนเอง ว่าทำไมต้องอยู่เคว้างคนเดียวอย่างนี้ ทั้งที่คนที่ผ่านเข้ามาในชัวิตก็มากมี แต่กลับไปยึดติดกับคนที่เขาไม่มีใจ แล้วก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน ที่ตัวฉันนั้นไม่ยอมให้ใครมาชิดใกล้ ยอมอยู่ลำพังกับความผิดหวังและเสียใจ และยอมมีใครก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน *-*เป็นความรู้สึกที่ตอบไม่ถูกเหมือนกันค่ะ ว่าทำไมต้องเป็นอย่างนี้*-*
9 มกราคม 2547 18:30 น. - comment id 200228
อย่าเบื่อตัวเองเลยค่ะ ตัวเราต้องเข้าใจตัวเราให้มากที่สุดค่ะ มาทักทาย
9 มกราคม 2547 21:38 น. - comment id 200316
ถึง คุณผู้หญิงไร้เงา เพราะห้ามใจตัวเองไม่เคยได้ เพราะภายในมีแต่เขาคนนั้น เพราะอะไรจึงไม่พบกันและกัน เพราะมันเป็นเพียงแค่ฝันของฉันเอง --o---ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทายกันเสมอ มันคงเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ได้ แต่อยู่ในใจไม่สามารถเอาออกไปได้เหมือนกัน ถึง คุณ100เหตุผล เราเข้าใจตัวเราแค่คนเดียว แต่เขาไม่เฉลี่ยวใจอย่างให้เป็น ฉันจึงท้อจึงอ่อนแรงอย่างที่เห็น แสนลำเค็ญต้องเดินต่อไปเพียงผู้เดียว --o--มาทักทายกันบ่อยอย่างนี้คงต้องหายเบื่อซะแล้วซิ ขอบคุณนะคะ
4 กุมภาพันธ์ 2547 01:52 น. - comment id 211568
:_