อาจเพียงแค่สายตา ที่ตามมาคือความหวั่นไหว ก้ำกึ่งคือความไม่แน่ใจ หลงใหลจนเกินใจจะห้ามปราม แม้มิคิดว่านี่คือความรัก แต่ศรสักปักแน่นกว่าไหน่หนาม มีเธออยู่ในห้วงคำนึงทุกโมงยาม มิอาจห้ามให้ใจไม่คิดถึงเธอ ยังคิดถึงรอยยิ้มในครานั้น ยังเฝ้าฝันถึงเธออยู่เสมอ ปล่อยให้ใจล่องลอยไปถึงเธอ แม้ยามเผลอหัวใจก็ใกล้กัน +*+*+*+*+*+*+
6 มกราคม 2547 21:52 น. - comment id 198880
ยังคิดถึงเธอเสมอ แม้ไม่เจอหรือไม่เห็น เธอยังมีฉันในใจทุกเช้าเย็น เหมือนดั่งเช่นฉันมีเธอเสมอมา *-*กลอนน่ารักจังเลยค่ะ*-*
6 มกราคม 2547 21:56 น. - comment id 198883
รอยยิ้มที่เธอให้ในวันจาก เหมือนพลัดพรากจากอกให้ขื่นขม เจ็บชอกช้ำกล้ำกลืนทุกข์ระทม โอ้อกตรมทุกคืนวัน เมื่อเธอลา
7 มกราคม 2547 00:40 น. - comment id 198958
อิอิ ...ท่าทางเจ๊จะอินเลิฟเจงๆ 555
7 มกราคม 2547 06:21 น. - comment id 199007
ไม่เห็นนาน ด้วยหวั่นไหว ชายยิ้มให้ เผลอโดนใจ ลืมมิตรกลอน สุนทรหวาน ตั้งหลักได้ ให้มามอง โคลงกลอนกานท์ มิตรรออ่าน ผลงานดี ที่สื่อมา
7 มกราคม 2547 17:48 น. - comment id 199269
อย่าหวั่นไหวนะคนดี ตัวฉันนี้จะเป็นกำลังใจให้ หากมีเรื่องขุ่นเคืองใจ เชิญปรึกษาได้ทุกเวลา ***มาเยี่ยมครับ***
8 มกราคม 2547 15:06 น. - comment id 199682
ผู้หญิงไร้เงา สวัสดีค่า ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันอย่างสม่ำเสมอนะคะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เขียนกลอนเลยค่ะ เลยหายหน้าไปนานหน่อย :P เมจิคเชี่ยน 55555555 ใกล้เคียง ๆ ยอมรับว่าใกล้เคียง ชัยชนะ สวัสดีค่า 555555555 แหม แซวซะ อ่านแล้วเขินเลย พอดีช่วงนี้กำลังวุ่นวายกับหนังสือทำมือน่ะค่ะ เลยไม่ค่อยได้ใส่ใจจะเขียนกลอนนัก ถึงได้หาย ๆ ไป พอครึ้มอกครึ้มใจก็กลับมาใหม่น่ะค่ะ :D ต๋องแต๋ง ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ แต่คงจะไม่รบกวนปรึกษาอ่ะนะคะ :P