ไม่อยากพบเจอกับความผิดหวัง มันช่างบั่นทองกำลังให้อ่อนล้า ความผูกพัน...ที่ไม่อาจผันคืนมา เหลือเพียงรอยน้ำตา...ให้ไว้จดจำ แต่วันนี้...ที่มันหวนคืนมา ความรู้สึกที่แสนอ่อนล้า...เจ็บช้ำ รอยรักที่เคยร้าว...ได้เข้ามาในความทรงจำ ตอกเข้า...และตอกย้ำ...ให้ปวดใจ คนรัก...กับความรักที่ผิดหวัง ไม่อาจกลับคืนมาจากรักร้างที่อ่อนไหว เศษความรู้สึกที่เคยแตก...กลับมากระแทกใจ ให้เจ็บปวด...ร้าวไหว เกินทานทน ขอให้ผ่านพ้นวันนี้ไปเสียที ความรู้สึกที่อยากหลบหนี...ไปให้พ้น รักที่ไม่อาจเข้ากันได้...กับใจคนหนึ่งคน จึงขอให้วันนี้ผ่านพ้น...แต่โดยไว อยากกลับมาเสียน้ำตา ปลดเปลื้องความอ่อนล้า...ให้รักหมดความหมาย พอกันวันนี้...รักที่มีมันไม่ปลอบใจ กลับเป็นมีดแหลมแทงเข้าไป...เจ็บเสียดแทบขาดใจ...^^^เพราะรักเธอ^^^
พู่กันของหูกวาง 6 ม.ค. 2547 00:43 น. - ID 44039 
707
7
0
6 มกราคม 2547 01:24 น. - comment id 198505
ความรักเหมิอนดาบสองคม หากล้มคงจมในความสิ้นหวัง หมดแล้วหมดสิ้นไร้พลัง เมื่อรักพังทุกอย่างคงจบลง อืม.......เมื่อความรู้สึกไม่หวนคืนก้อเก็บมันไว้ในความทรงจำสิแต่เอาแต่สิ่งที่ดีๆๆนะ
6 มกราคม 2547 08:08 น. - comment id 198554
ถึงคุณ...yamazea ความรักมันยังคงแทงใจ กว่าจะหาย...ก็อีกหลายช่วง รักแรก...กลับเป็นรักลวง หลอกให้ช้ำทรวง...ช้ำใจ... ขอบคุณมากครับ ที่มาเยี่ยมนะ
6 มกราคม 2547 10:22 น. - comment id 198598
ฉันก็ผิดหวังไม่น้อยไปกว่าเธอ ทุกๆคราวที่พบเจอมีแต่ความหวั่นไหว น้ำตาที่เสีย..ใจที่อ่อนเพลียมากมาย หลับตาทีไร..ความรู้สึกเลวร้ายก็เข้ามา.. อยากให้เรายังมีกันเหมือนเดิม แต่วันนี้ความรู้สึกที่เพิ่ม..มีแต่ความอ่อนล้า รักของเราเปลี่ยนแปลงไปตามเวลา แต่ขอให้รู้ไว้นะ....เธอคือคนเดียวที่ฉันจะรักหมดใจ..... ทำไมมันเศร้าจังนะ...
6 มกราคม 2547 12:13 น. - comment id 198670
บทกลอนเศร้า น่าเสียน้ำตามาก มากเลย ไม่ทราบว่า คุณ พู่กันของหูกวาง อยู่ในอารมณ์เศร้าแบบนี้ ใช่รึเปล่าค่ะ มาเยือนค่ะ
6 มกราคม 2547 15:03 น. - comment id 198740
อยากให้ผ่านพ้นไปเสียที กับวันนี้ที่ทุกข์เศร้า พอแล้วความช้ำกับน้ำตาที่มาใกล้เรา เจ็บเหลือเกินกว่าใครเขาเราไม่อยากพบเจอ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งเก่งดีนะค่ะ*-*
6 มกราคม 2547 17:52 น. - comment id 198791
เรื่องเลวร้ายให้ห่างจางจืดหาย ความเศร้าใจหมองไหม้มาทับถม ลืมเสียเถิดหลับจากตื่นคืนระทม ใส่อารมณ์ ยิ้มแจ่มใส ไม่ท้อทน
6 มกราคม 2547 18:21 น. - comment id 198804
ถึงคุณตะแหง่ว... ทุกครั้ง....ทุกครั้ง เธอก็ยังไม่มีใจให้ รู้ไหม ฉันอ่อนล้าเพียงใด ที่รู้ว่าเธอไม่มีเยื่อใย...ไม่มีให้กัน เหมือนเดิมที่เคยเป็น เลิกปิดอารมณ์ซ่อนเร้นจะได้ไหม เพราะว่าฉันไม่อาจตัดใจ เพียงเธอคือคนแรก และคนสุดท้าย...ของใจเรา ครับผม...แต่คุณตะแหง่วอย่าเศร้านะ...อ่านสนุก ๆ นะครับ...คนเราบางทีรู้สึกเฉย ๆ แต่ดั๊นแต่งกลอนซะเศร้าเชียว... ถึงคุณ100 เหตุผล ตอนนี้ของพู่กัน คือนอนหลับฝันถึงสหาย เรื่องรัก ๆ ที่ผิดหวังมากมาย เอาไว้แก้ไข ตอนตื่นนอน... รักร้าวเศร้ายิ่ง เหมือนกับว่าทุกสิ่งยังหลอกหลอน แต่ไม่อาจกร้ำกรายยามพู่กัน เข้านอน เพราะว่าพู่กันนอน...หลับสนิทดี... ตอนนั้นที่แตงกลอนเสร็จ...พู่กันหลับเลยครับผม...ขอบคุณที่คิดถึงนะครับ ถึงคุณผู้หญิงไร้เงา... เพราะว่าวันนี้มีแต่ช้ำ เรื่องราวตอกย้ำให้อ่อนไหว รักเธอ ไม่อาจบอกออกไป เพราะติดอยู่ที่เธอไม่มีใจ...ไม่มีเรา จะรักมากเท่าใด รักก็มีแต่จะให้ให้โง่เขลา รังแต่จะทุกข์ทน...กับรอยเงา เดินเปลี่ยวกับความเหงา...เพราะเราไม่คู่ควร ขอบคุณมากครับ ที่เชยชม...ยินดีมากครับ ถึงคุณชัยชนะ... พู่กันแต่งกลอน 8 ไม่ค่อยเก่ง ขอแต่งกลอนวัยรุ่นนะครับ เรื่องเลวร้ายที่ทำให้ทุกข์ใจ เรื่องความอ่อนไหว...ที่ทำให้ห่วงหา เรื่องความเศร้า...ที่บอกเล่ากับน้ำตา ล้วนทำให้อ่อนล้า...อยู่เรื่อยไป เรื่องราวที่ผ่านวันนี้ ยังคงมีแต่น้ำตายามร้องไห้ ร้องจนหมดความรู้สึก...ต่อใคร ๆ เพราะว่าวันนั้นฉันแสนอ่อนไหว...เกินจะทนทาน ขอบคุณมากครับที่แวะมาเยี่ยมกันนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
