ชีวิตคนบ้านไกล

ไร้ใจ

สุดแสนไกลในโลกกว้างเพียงลำพัง
หันมองรอยกายอ้างว้างอยู่เดี่ยวดาย
จะมีไหม.....ใครสักคนเข้าใจ
ฉันคนบ้านไกล
ใจเหงา....เศร้าทุกนาที
ชีวิตที่ฉันเป็น
ต้องเดินลำพังอยู่เดี๋ยวดาย
ในโลกที่แสนกว้างไกล
ชีวิตของสาวไทยในต่างแดน
ต้องทุกข์ทนอยู่เดี่ยวดาย
ทนเพื่ออะไร.....ทนเพื่อใคร
ฉันทำเพื่อใครต่อใคร
แล้วทำมัยไม่มีใครเข้าใจฉัน
หนึ่งชีวิตที่ฉันนี้ต้องเดินสู้ทน
กับต้องพอกับความผิดหวัง
ชีวิตที่ไม่มีใครต้องการ
เหนื่อยสู้ทนเพื่อคนที่รัก
แต่ได้สิ่งตอบแทนกับมา
ด้วยคำที่ตอกย้ำแสนชอกช้ำใจ
เหนื่อยท้อแท้ใจ
นั่งร้องไห้เพียงลำพังเลยมา
ฉันท้อและเหนื่อยเหลือเกิน
ชีวิตที่ต้องสู้ทนเพียงลำพังในต่างแดน
ชีวิตฉันนี้มีใครบ้างที่เข้าใจ
อยากตายเสียวินาทีนี้
มันจะได้จบกันไป
กับชีวิตที่ไร้ค่า.....ไร้ความหมาย
ไม่มีใครใครที่ต้องการ
เหนื่อยที่จะต้องสู้ทนอยู่เลื่อยไป
กับชีวิตที่เป็นอยู่
อยู่ต่อไปคงไร้ค่าเหมือนเช่นเคยเป็นมา
หมดลมหายใจลง
คงจะสบายมากกว่าต้องทนรับชีวิตที่เป็นอยู่
ถึงจะสู้ต่อไป...คงไม่มีความหมายอีกต่อไป
ฉันคนนี้หมดแล้วทุกอย่าง
หมดความหวัง....หมดกำลังใจ
หมดแม้ใครใคร
หมดใจที่จะเดินสู้ทน
กุหลาบไร้ใจคนเดิม