ไม่อยากให้ ตัวเอง มีชีวิต ไม่เคยคิด และไม่อยาก จะก้าวต่อ ไม่อยากให้ มีความหวัง มาเฝ้ารอ ไม่อยากขอ ไม่อยากอยู่ ไม่อยากกิน ในเมื่อไม่ มีใคร เขาต้องการ จึ่งอยากผลาญ ชีวี ให้สุดสิ้น เพื่อจะได้ หมดพันธะ จากแผ่นดิน ให้ชีวิน มอดมลาย ตายจากไป ..... ถ้าเลือกได้ ขอเลือก เกิดเป็นเมฆ ปลีกวิเวก หลบเลี่ยง จากคูหา ปะทะไอ จากแสง สุริยา ค่อยๆพาตัวตามกระแสลม แต่กระนั้น คงเป็น แค่ความฝัน ความจริงนั้น ต่างกัน สุดขื่นขม ในความจริง คงได้ แค่ตรึกตรม เป็นแค่ลม ที่พัดมา แล้วเลยไป ถ้าคนเราสามารถย้อนคืนเวลาได้....ก็คงไม่ต้องมาลงเอยแบบนี้
5 มกราคม 2547 23:22 น. - comment id 198455
เมื่อเราไม่สามารถย้อนเวลาได้อย่างที่ต้องการ ก้อควรจะทำใจยอมรับมันนะ **ส่งกำลังใจให้เสมอค่ะ**
5 มกราคม 2547 23:27 น. - comment id 198459
อย่าคิดมากนะคะ เมื่อเราไม่สามารถย้อนเวลาได้ ก้อคงต้องยอมรับมันค่ะ **เปนกำลังใจให้เสมอค่ะ**
5 มกราคม 2547 23:38 น. - comment id 198468
หากแม้ไม่อาจย้อนเวลา แต่ทว่า...ความจริงข้างหน้าต้องสู้ไห้ไหว ชีวิตของทุกคนต้องก้าวเดินไป แม้รักร้าวสักเพียงใด...ก็ยังต้องเผชิญ มาเยี่ยมนะครับ กลอนเพราะมาก ความหมายดีมากครับ
6 มกราคม 2547 11:38 น. - comment id 198647
โลกยังมีอะไรที่น่าดู เท่าที่ฉันรู้เป็นอย่างนั้น ฉะนั้นอย่าพึ่งท้อในชีวัน เพราะสักวันคุณนั้นอาจพบมันก็ได้นะคนดี *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ชีวิตคนเราก็เป็นแบบนี้หละค่ะ ซึ่งสักวันหนึ่งเราก็จะเจอสิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิตได้เหมือนกัน ฉะนั้นอย่าพึ่งท้อใจนะค่ะ*-*