ฉัน...นั้นคืออะไร

น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม

ถึงวันนี้วันไหนคงไม่หวัง
ที่จะรั้งจะรอตัดพ้อหา
เพราะรักเธอรักฉันมันโรยรา
ก็ขอพอขอลาไม่กล้าทวง
แม้นวันนี้วันไหนคงไร้จิต
ขอหยุดคิดหยุดฝันครั้นว่าหวง
เพราะตัวฉันตัวเราโดนเขาลวง
มันซาบซึ้งซาบทรวงที่ล่วงมา
พอแค่นี้แค่ไหนไม่อยากคิด
ต้องเดินผิดเดินถูกเหมือนผูกขา
เจ็บพอแล้วพอทีอยากหนีลา
รักไร้ค่าไร้คนมาสนใจ				
comments powered by Disqus
  • tiki

    4 มกราคม 2547 04:35 น. - comment id 197506

    ฟ่าง
    เขียนดีขึ้นทุกวัน
  • **พาฝัน**

    4 มกราคม 2547 12:31 น. - comment id 197553

    มาทักทายค่ะ ^_______^
    
     กลอนเพราะจังเลยนะ
    
    
  • วาพราว

    4 มกราคม 2547 15:46 น. - comment id 197668

    มาแบบเงียบ ๆ  ค่อย ๆ ย่อง
    555...........พี่นิมาแอบดูบทกลอนเพราะ ๆ ของน้องฟ่างนะคะ  (เก่งจัง)
    
    ...^___________________^...  
    
    ยิ้มกว้าง  กว้างกันสองคน...
  • น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม

    4 มกราคม 2547 17:24 น. - comment id 197703

    ขอบคุณจ๊าดนักเจ้า ปี้
    
    หวัดดีค่ะฝัน 
    
    ขอบคุณค่ะพี่ 
    
    -^______________________^- 
    
    ยิ้มกว้างๆเข้าไว้นะคะ
  • แม่จิตร

    4 มกราคม 2547 21:49 น. - comment id 197830

    น้องฟ่างแต่งได้เเพราะมาก ๆ เลยนะรู้ไหม
    
    รอคนนี้คนดีได้ไหม
    คนที่มีใจให้เธอทุกเวลา
    รอคนนี้ยังเห็นในคุณค่า
    โปรดรอนะแก้วตา
    ยังมีคนที่มีค่าให้เธอเสมอ
    
    แต่งเรื่อยเปื่อยอ่ะน้องฟ่าง แต่งเกือบหาที่ลงไม่ได้อ่ะ อิอิ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    4 มกราคม 2547 21:59 น. - comment id 197840

    พอแค่นี้แค่นี้ไม่อยากคิด
    พอแล้วจิตไม่คิดถึงเธอนั้น
    พอแล้วใจไม่ให้ไปผูกพัน
    พอแล้วกับความรู้สึกของฉันเท่านั้นพอ
    
    *-*กลอนไพเราะและความหมายดีค่ะ  ชอบค่ะชอบ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน