ถึงวันนี้วันไหนคงไม่หวัง ที่จะรั้งจะรอตัดพ้อหา เพราะรักเธอรักฉันมันโรยรา ก็ขอพอขอลาไม่กล้าทวง แม้นวันนี้วันไหนคงไร้จิต ขอหยุดคิดหยุดฝันครั้นว่าหวง เพราะตัวฉันตัวเราโดนเขาลวง มันซาบซึ้งซาบทรวงที่ล่วงมา พอแค่นี้แค่ไหนไม่อยากคิด ต้องเดินผิดเดินถูกเหมือนผูกขา เจ็บพอแล้วพอทีอยากหนีลา รักไร้ค่าไร้คนมาสนใจ
4 มกราคม 2547 04:35 น. - comment id 197506
ฟ่าง เขียนดีขึ้นทุกวัน
4 มกราคม 2547 12:31 น. - comment id 197553
มาทักทายค่ะ ^_______^ กลอนเพราะจังเลยนะ
4 มกราคม 2547 15:46 น. - comment id 197668
มาแบบเงียบ ๆ ค่อย ๆ ย่อง 555...........พี่นิมาแอบดูบทกลอนเพราะ ๆ ของน้องฟ่างนะคะ (เก่งจัง) ...^___________________^... ยิ้มกว้าง กว้างกันสองคน...
4 มกราคม 2547 17:24 น. - comment id 197703
ขอบคุณจ๊าดนักเจ้า ปี้ หวัดดีค่ะฝัน ขอบคุณค่ะพี่ -^______________________^- ยิ้มกว้างๆเข้าไว้นะคะ
4 มกราคม 2547 21:49 น. - comment id 197830
น้องฟ่างแต่งได้เเพราะมาก ๆ เลยนะรู้ไหม รอคนนี้คนดีได้ไหม คนที่มีใจให้เธอทุกเวลา รอคนนี้ยังเห็นในคุณค่า โปรดรอนะแก้วตา ยังมีคนที่มีค่าให้เธอเสมอ แต่งเรื่อยเปื่อยอ่ะน้องฟ่าง แต่งเกือบหาที่ลงไม่ได้อ่ะ อิอิ
4 มกราคม 2547 21:59 น. - comment id 197840
พอแค่นี้แค่นี้ไม่อยากคิด พอแล้วจิตไม่คิดถึงเธอนั้น พอแล้วใจไม่ให้ไปผูกพัน พอแล้วกับความรู้สึกของฉันเท่านั้นพอ *-*กลอนไพเราะและความหมายดีค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*