...ฉันปล่อยความรักเดินทางไกล ฝากฝันไว้ในสายลมหนาว ...ย่ำตามทางน้ำค้างพร่างพราว เหลือบมองดาวที่สว่างพร่างใจ ...เพราะฉันคือนักพเนจร ซ่อนความอ่อนหวานจากวันวานอ่อนไหว ...เร่ร่อนสู่ดินแดนแสนไกล ตามหาใครสักคนร่วมทาง ...ค่ำไหนนอนนั่นฉันบอกใจ เก็บเอาไฟทอรื้นห่มคืนร้าง ...ฟังเรไรร่อนร้องเมื่อรุ่งราง ฝากความอ้างว้างไว้ในราตรี ...ลมพัดหมู่ไม้ไหวสล้าง เดือนจืดดาวจางทางริบหรี่ ...แว่วเสียงร่ำไห้สายนที เกิดกวีร้องถ้อยร้อยความ ...เอื้อนรำพันหวานเศร้าเขาหิน ถึงความรักโบยบินทักถาม ...จะแกะรอยค้นหาติดตาม เจ้าความงามแห่งใจที่จากจร ...แรมรอนหลายทิวาราตรี ด้วยหวังยังมีแต่เก่าก่อน ...หลงทางร้างบ้านไม่อาทร นักพเนจรจะก้าวต่อไป.
~::นางมารพเนจร::~ 30 ธ.ค. 2546 13:08 น. - ID 43730 
874
4
0
30 ธันวาคม 2546 17:42 น. - comment id 196157
พเนจรยอดนักสู้ เราได้รู้เมื่ออ่านกลอน ชีวิตที่แรมรอน พเนจรอยู่เรื่อยไป ***สู้ต่อไปนะครับ***
30 ธันวาคม 2546 21:14 น. - comment id 196225
สวัสดีปีใหม่ครับ คุณนางมารพเนจร หายตัวได้เหมือนเดิมแล้วนะครับ บทกลอนไพเราะเชียวนะครับ ขอให้การพเนจรพบแต่โชคลาภนะครับ โชคดีครับ
31 ธันวาคม 2546 14:51 น. - comment id 196418
สวัสดีปีใหม่นะค่ะ กลอนคุณไพเราะดีค่ะ ชื่นชมนะค่ะ
1 มกราคม 2547 20:47 น. - comment id 196891
...คุณต๋องแต๋ง ขอบคุณนะค้า นักพเนจรสู้แน่นอนค่ะ^^ ...คุณหมึกมรกต ขอบคุณเช่นกานค่ะ สวัสดีปีใหม่ด้วย^^ ...คุณผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณอีกครั้งค่า มีความสุขปีใหม่นะคะ^^
1 มกราคม 2547 22:20 น. - comment id 196919
กลอนเพราะมากคับ สร้างสรรเยอะๆนะคับ จาคอยติดตาม อ้างว้างนัยวันเดวดาย ข้างกายรั้ยครัยช่างเหน็บหนาว เหม่อมองดูฟ้า มันรั้ยดวงดาว ช่างเหน็บหนาว รั้ยเทอเคียงกาย จาพเนจรยังงัย ก้ออย่าปล่อยหั้ยเหงานะคับ หาเพื่อนรู้จัยซักคน (เพื่อนตายก้อด้าย) ซักคนกอดคอกันปัย ชีวิตมันจามีความหมายขึ้นอีกเยอะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
