ฉันมันคนต่ำต้อยด้อยค่า เป็นแค่เพียนดอกหญ้าข้างถนน เธอนั้นสูงเลิศล้น ส่วนฉันเป็นคนไม่มีอะไร ต่างกันดังตะวันกับภูผา โน้มกิ่งฟ้ามิหาญกล้าจะทำได้ เตรียมตนว่าต่ำต้อยและเจียมใจ ฉันรักเธอไม่ได้ไม่ใช่ไม่รักเธอ
26 ธันวาคม 2546 21:47 น. - comment id 194868
ฉันรักเธอไม่ได้ไม่ใช่ไม่รักเธอ ..ประโยคนี้เจ๋งมากๆ คับ คิดได้ไงเนี่ย.. กลอนเพราะคับ..ลงตัวมากเลย
26 ธันวาคม 2546 21:56 น. - comment id 194874
เหมือนเราอยู่คนละฟ้าอยู่คนละชั้น รักเอยไม่เคยนึกฝันจะบินลัดฟ้า อ่านกลอนนี้แล้วนึกถึงตัวเองจัง เฮ่อ . .
26 ธันวาคม 2546 22:12 น. - comment id 194881
ขอบคุณครับแหมตอบเร็วจังเลยนะครับผม ผมขอฝากบทกลอนนี้ด้วยนะครับ
26 ธันวาคม 2546 22:57 น. - comment id 194913
ฉันมันคนต่ำต้อยด้อยค่า ส่วนเธอนั้นเหมือนนางฟ้านางสวรรค์ ที่ไม่มีสิทธิ์คบหรือพบกัน ด้วยว่าฉันนั้นต่ำต้อยติดดิน *-*แวะมาทักทายค่ะ*-*
27 ธันวาคม 2546 10:53 น. - comment id 194993
ถึงจะเป็นคนต้อยต่ำด้อยค่า ให้รู้ว่าเรานั้นมีศักดิ์ศรี มีสิทธิอิสระและเสรี อย่าได้เปรียบตนนี้ไร้ค่าเลย ***มาให้กำลังใจครับ***
27 ธันวาคม 2546 15:23 น. - comment id 195096
เพราะรู้ตัวเพราะเจียมตนจึงไม่ฝัน เพราะเธอนั้นอยู่สูงเกินเอื้อมคว้า เพราะตัวฉันมันแค่คนธรรมดา ไม่มีทางหยิบดารามาครอบครอง ---------------------------------------------------
27 ธันวาคม 2546 18:15 น. - comment id 195190
..........^^^***---_*_---***^^^.......... เพราะอีกแล้วนะครับ...แวะมาให้กำลังใจนะ นายยังมีเพื่อนที่นี่อีกเยอะแยะเลย..เห็นไหม
29 ธันวาคม 2546 23:05 น. - comment id 195968
ครับขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจผมนะครับทำให้ผมมีกำลังใจที่จะอยู่ที่นี่ต่อไปครับ